گناه کبیره اظهار خوشحالی هنگام گناه
لذت بردن از گناه و شادمانی هنگام انجام گناه، از اموری است که موجب کیفر بیشتر می شود. در حالی که بنده اگر عنان نفسش را از دست بدهد و مرتکب گناهی گردد باید از عاقبت گناه و عذاب پروردگار ترس و وحشت داشته باشد.
این گناه تحت عنوان گناه «الْأَمْنُ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ» یا «امنِ از مَکرُ الله» هم قرار می گیرد.
به این روایتها توجه کنید:
امیر مؤمنان علی علیه السّلام فرمود:
شَرُّ الْأَشْرَارِ مَنْ یَتَبَجَّحُ بِالشَّرِّ؛
بدترین بدها کسی است که به انجام بدی خوشحال گردد.[۱]
و نیز فرمود:
مَن تَلَذَّذَ بمعاصِی اللّهِ أورَثَهُ اللّهُ ذُلًّا.
هر که از نافرمانى خداوند لذّت برد، خداوند او را به خوارى افکند.[۲]
امام سجاد علیه السّلام فرمود:
«إیّاک و ابتهاج الذّنب فانّه أعظم من رکوبه؛ از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز، که این شادی بزرگتر از انجام خود گناه است.»[۳]
و نیز امیر مؤمنان علی علیه السّلام فرمودند:
حَلاوَهُ المَعصیَهِ یُفسِدُها ألِیمُ العُقوبَهِ
عذاب دردناک گناه شیرینی آن را تباه می سازد.[۴]
غرر الحکم: ۱۰۷۰۵.
و از سخنان امام سجاد علیه السّلام است:
«لا خیر فی لذّه من بعدها النّار؛
در لذتی که بعد از آن آتش دوزخ است خیری نیست.»[۵]
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:
«من اذنب ذنبا و هو ضاحک دخل النار و هو باک؛ کسی که گناه کند و در آن حال خندان باشد وارد آتش دوزخ می شود در حالی که گریان است.»[۶]
منابع:
[۱] . غررالحکم، ج۱، ص۴۴۶.
[۲] . میزان الحکمه حدیث ۶۸۳۱.
[۳] . بحار، ج۷۸، ص۱۵۹.
[۴] . غرر الحکم حدیث ۱۰۷۰۵.
[۵] . همان.
[۶] . ثواب الاعمال عقاب الاعمال ص۲۲۳، مشکاه الانوار، ص۳۹۴؛ وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۱۶۸.