موارد جواز غیبت:۳. استفتاء
از موارد جواز غیبت استفتا است، مثل این که به مفتى و فقیه بگویى: پدرم و برادرم به من ظلم کردهاند؛ حالا براى نجات از این ظلم چه باید بکنم؟ البته بهتر آن است که این امر به صورت کنایه و اشاره گفته شود. مثلًا بگویى: نظرتان درباره کسى که پدر یا برادرش در حقِ او ظلم کنند چیست؟ روایت شده که هند (همسر ابو سفیان) به پیامبرصلی الله علیه و آله عرض کرد: ابو سفیان مرد خسیسى است و به اندازه کافى به من و بچههایم خرجى نمىدهد. آیا مىتوانم بدون اطّلاعش از او چیزى بردارم؟ حضرت فرمود: به اندازهاى که رفع حاجت تو و فرزندانت را بکند، بردار. هند از ابو سفیان با صفت بخل و خسّت ورزیدن نسبت به خود و فرزندانش یاد مىکند و پیامبر خداn هم او را نهى نفرمود؛ زیرا قصدش استفتا بوده است.
علامه مجلسى در توضیح این بیان شهید ثانیe مىگوید: در چنین مواردى احوط آن است که مطلب با گوشه و کنایه گفته شود؛ زیرا این خبر، عامّى است. وانگهى احتمال دارد که چون ابو سفیان مردى فاسق و منافق بوده است، پیامبر خدا هند را از آن نحوه بیان باز نداشته است.
میزان الحکمه،ج۸، ص۵۸۸،گفتار شهید ثانى درباره مجوزهاى غیبت