نحوه مرگ شخص مصر بر همجنس بازی
میمون البان مى گوید نزد حضرت صادق (علیه السلام) بودم آیاتى از سوره ى هود دربارهى قوم لوط قرائت شد تا به این جمله رسید «وَ أَمْطَرْنا عَلَیْها حِجارَهً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ مُسَوَّمَهً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ ، پس همین که امر ما آمد سرزمینشان را زیر و رو نموده بلندیهایش را پست ، و پستىهایش را بلند کردیم و بارانی از کلوخ بر آن سرزمین باریدیم ، کلوخهایی چون دانه های تسبیح ردیف شده کلوخهایی که در علم پروردگارت نشان دار بودند و این عذاب از هیچ قومی ستمگر به دور نیست» (هود ۸۲ و ۸۳)
سپس حضرت فرمود:
مَنْ مَاتَ مُصِرّاً عَلَى اللِّوَاطِ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یَرْمِیَهُ اللَّهُ بِحَجَرٍ مِنْ تِلْکَ الْحِجَارَهِ تَکُونُ فِیهِ مَنِیَّتُهُ وَ لَا یَرَاهُ أَحَدٌ.
کسى که در حال پافشارى بر لواط بمیرد، نمىمیرد مگر این که خداوند او را به سنگى از همان سنگها هدف قرار مى دهد که مرگش با آن خواهد بود، و احدى مرگ او را به این صورت نمى بیند.
الکافی (ط – الإسلامیه)، ج۵، ص: ۵۴۸