علت استفاده از واژه خطیئه برای گناه
خطیئه مشتق از خطا و مقابل «صواب» است و غالباً به معنى گناه غیر عمدى است. و گاهى در معنى گناه بزرگ نیز استعمال شده است، چنانکه آیه ۸۱ سوره بقره و ۳۷ سوره الحاقه بر این مطلب گواه مىباشد.
این واژه در اصل حالتى است که براى انسان بر اثر گناه پدیدمى آید و او را از طریق نجات، قطع مىکند، و راه نفوذ انوار هدایت به قلب انسان را مىبندد. این واژه ۲۲ بار در قرآن آمده است.(المیزان، ج۱ ص۲۱۸.)
دعای کمیل: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطِیئَهٍ أَخْطَأْتُهَا
گناه شناسی- قرائتی،ص۹