چقدر زیبا فرموده است حضرت امام العادلین على علیه السلام درباره حسادت که: «آفرین بر حسادت! چه عدالت پیشه است! پیش از همه صاحب خود را مى کشد!»
للّهِ دَرُّ الحَسدِ ما أعْدَلَهُ! بَدأَ بصاحِبِهِ فقَتلَهُ.(میزان الحکمه/ح۴۰۶۶)
و چقدر زییباتر فرمود درباره حسود: « ستمگرى چون حسود ندیدم، که به ستمدیده شبیه تر باشد: جانى سرگردان دارد و دلى بیقرار و اندوهى پیوسته».
ما رَأیتُ ظالِما أشْبَهَ بمَظلومٍ مِن الحاسِدِ: نَفَسٌ دائمٌ، و قَلبٌ هائمٌ، و حُزنٌ لازمٌ. (میزان الحکمه/ح۴۰۷۶.)
چه قشنگ سروده است سعدی:
الا تا نخواهی بلا بر حسود
که آن بخت برگشته خود در بلاست
چه حاجت که با او کنی دشمنی
که او را چنین دشمنی در قفاست
مطالب بیشتر در : روشهای صحیح برخورد با افراد حسود
