گفتار سودى ندارد مگر اینکه با کردار همراه گردد

کسی که می‌خواهد آمر به معروف باشد باید قبلش عمل کننده به معروف باشد و کسی که می‌خواهد ناهی از منکر باشد باید قبلش ترک کننده منکر باشد چون در غیر این صورت گفتارش تکویناً بی تأثیر است، و در مخاطبش نمی‌تواند تغییری ایجاد کند.

حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله درحالی که خودشان خرما خورده بودند، کودکی را که در خوردن خرما زیاده روی می‌کرد نصیحت نکردند و فرمودند که بچه را فردا بیاورید و فرمودند: چون خودم خرما خورده بودم، اگر او را نصیحت می‌کردم تاثیرى نداشت.

حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام هم می‌فرمایند:

لَنْ‏ یُجْدِیَ‏ الْقَوْلُ‏ حَتَّى یَتَّصِلَ بِالْفِعْلِ.

گفتار سودى ندارد مگر اینکه با کردار همراه گردد.

غررالحکم/ص ۵۵۳