اقرار به گناه، گناه است، چون قبح گناه را از بی میبرد
دلیل اینکه میفرمایند: اقرار به گناه خودش گناه است، به این است که قبح قضیّه آرام آرام از بین میرود. وقتی دو بار بگویند که نعوذبالله در فلان منطقه دزدی شده است، (و برخورد نشود) سومین بار و چهارمین بار هم خبر برسد، دیگر آرام آرام دزدی رایج میشود. دوبار بگویند: فلان جا اختلاس شده، بعد از سومین و چهارمین بار، دیگر قبح آن ریخته میشود.
اگر اوّلین بار که اختلاس میشد، اعدام میکردند، در جامعه رواج پیدا نمیکرد. حکم مختلس، اعدام است. بنده مبانی فقهی آن را هم دارم که در اینجا جای بحثش نیست. امّا کجا مختلس اعدام میشود؟! بعد از اینکه فردی اختلاس کرد، محاکمهای شد و دیگر آرام آرام کنار رفت، امّا تعجّب این است که دو مرتبه برگشت و میخواست معاون اوّل فردی که تخیّل رئیسجمهوری هم داشت، بشود. لذا وقتی میبینند اینگونه است، معلوم است که دومی و سومی هم اختلاس پیش میآید و قبح قضیّه از بین میرود.
آیتالله قرهی
۹۵/۰۳/۳۱
منبع: فارس نیوز