چقدر خوب است که مؤمن برای جذب قلوب مردم و حتی جلب محبت خدا شوخ و بذله گو باشد، به شرطی که حد نگه دارد و موقع شوخی هر سخنی را به زبان نیاورد، و دوم اینکه زیاد شوخی نکند، چنانکه امام باقر علیه السلام فرمودند:
اِنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ الْمُداعِبَ فِى الْجَماعَهِ بِلارَفَثٍ؛
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرطی که سخن زشت به زبان نیاورد.[۱]
حضرت امام على علیه السلام هم فرمودند:
کَثْرَهُ الْمِزاحِ تُذْهِبُ الْبَهاءَ وَ توجِبُ الشَّحْناءَ؛
شوخى زیاد، ارج و احترام را از بین می‌برد و موجب دشمنى میگردد[۲]
___________________
[۱]. [کافى، ج ۲، ص ۶۶۳، ح ۴]
[۲]. [غرر الحکم، ح ۷۱۲۶]
