وظیفه ما در صورت اطلاع از گناه مردم

امام صادق علیه السلام:

 هرکسی که از گناه یا عیب برادر مؤمن خود مطلع شود و آن را افشاء نماید و کتمان نکند و برای او طلب مغفرت ننماید، در نزد خداوند مانند انجام دهنده آن گناه است و به وزر و وبال آن گناه مبتلا می‌شود و خداوند گناهکار می‌آمرزد و کیفرش همان فاش شدن گناهش در دنیاست و گناهش در آخرت از او پنهان می‌شود (یعنی از آن گناه پاک شده و به خاطرش عقاب نمی‌گردد) و خداوند را کریم‎تر از آن مى ‏یابد که دوباره، در آخرت هم او را عقاب کند.

مَنِ اطَّلَعَ مِن مُؤمِنٍ عَلى ذَنبٍ أو سَیِّئَهٍ، فَأَفشى ذلِکَ عَلَیهِ ولَم‏ یَکتُمها، ولَم یَستَغفِرِ اللّهَ لَهُ، کانَ عِندَ اللّهِ کَعامِلِها، وعَلَیهِ وِزرُ ذلِکَ الَّذی أفشاهُ عَلَیهِ، وکانَ مَغفورا لِعامِلِها، وکانَ عِقابُهُ ما أفشى عَلَیهِ فِی الدُّنیا، مَستورٌ عَلَیهِ فِی الآخِرَهِ، ثُمَّ یَجِدُ اللّهَ أکرَمَ مِن أن یُثَنِّیَ عَلَیهِ عِقابا فِی الآخِرَه.
الاختصاص: ص ۳۲، بحار الأنوار: ج ۷۵ ص ۲۱۶ ح ۱۶.