در قرآن کلمه «مترف» در شکل‌های مختلف آن هشت بار آمده است.
مترف از مادهٔ ترفه (بر وزن لقمه) به معنی فزونی نعمت است که صاحبش را غافل و مغرور و مست کند، به‌گونه‌ای که طغیان نماید.
برخلاف آنچه تبلیغ میشود ثروت بیشتر از فقر زمینه‌ساز فساد و طغیان میشود و برای اثبات این ادعا شواهد متعددی در قران کریم وجود دارد.
به‌عنوان‌مثال در آیه ۳۴ سبأ می‌خوانیم:
«وما اَرسَلنا فی قَریهٍ من نذیر الاّ قالَ مُترفُوها انّا بِما اُرسلتم به کافرون»
«ما در هیچ شهر و دیاری پیامبر انذار کننده‌ای نفرستادیم مگر اینکه مترفین (مست شدگان از ناز و نعمت) گفتند: ما به آنچه شما فرستاده شده‌اید کافر هستیم.»
در قرآن این‌گونه ثروت که موجب مستی و غرور شود و زمینه‌ساز گناهان گردد زشت شمرده‌شده و صاحبان این‌گونه سرمایه‌ها شدیداً مورد هشدار و اخطار خداوند قرارگرفته‌اند چنانکه می‌خوانیم:
«و کم اهلکنا من قریه بطرت معیشت‌ها فتلک مساکنهم لم تسکن من بعدهم الا قلیلاً» [۱]
«و چه بسیار از (مردم) شهرها و آبادی‌هایی را به هلاکت رساندیم که زندگی را با سرمستی و غرور گذرانده بودند، این خانه‌های آن‌ها است که (ویران شده) و بعد از آن‌ها جز اندکی کسی در آن سکونت نکرد.»
و در آیه نخست سورهٔ تکاثر می‌خوانیم:
«الهاکم التّکاثُر»
«تفاخر و فزون‌طلبی شما را سرگرم و غافل ساخت.»
رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمودند:
«التکاثر فی الاموال جمع‌ها من غیر حقها و منعها من حقها و شدها فی الاوعیه» [۲]
«تکاثر در اموال انباشتن ثروت‌های نامشروع و خودداری از ادای حق آن و اندوختن در خزانه‌ها و صندوق‌ها است.»
___________
منبع: گناه شناسی، ص: ۹۲
