وقتی نمازخواندن و روزه گرفتن اختیاری است، چرا پوشش حجاب اجباری باشد؟

برخی از طرفداران حجاب اختیاری برای اثبات ادعای خود به اختیاری بودن نماز و روزه استناد می‌کنند و اینکه اگر کس که نماز نخوانْد یا روزه نگرفت گناهش پای خودش است و ما مأمور به الزام آن‌ها نیستیم!

پاسخ:

به‌اصطلاح علما این قیاس مع‌الفارق است و نمی‌توان مسئله حجاب را با نماز و روزه مقایسه کرد، چرا که حجاب تنها تکلیف و مسئله شخصی بانوان نیست، بلکه یک مسئله چند جهته عاطفی، روانی، خانوادگی و اجتماعی است و نه تنها حجاب حق فطرت و روان بانوان است بلکه حق خانواده و جامعه نیز می‌باشد چراکه بی‌حجابی و برهنگی سلامت و امنیت اخلاقی خانواده و جامعه را به مخاطره می‌اندازد.

با ظاهر شدن زنان برهنه و نیمه برهنه در اجتماع و حتی در فضای مجازی کمترین اتفاقی که می‌افتد این است که شهوت مردان را به جوش و غلیان می‌آورد و این غلیان شهوت، عاری از اقداماتِ حیوانی و ویرانگر بر ضد خانواده و جامعه (مانند افزایش آمار طلاق، تجاوز، تولد فرزندان نامشروع، افزایش سن ازدواج و…) نخواهد بود و البته این ویرانگری‌ها برآیند یک کنش اجتماعی است. در قرآن کریم هم به این موضوع اشاره شده است. در سوره احزاب آیه ۵۹ خداوند متعال می‌فرمایند:

«ای پیامبر، به همسران و دخترانت و زن‌های مؤمنان بگو روسری‌ها و چادرهای خود را بر خویش بیفکنند (که گردن و سینه و بازوان و ساق‌ها پوشیده شود) این (کار) نزدیک‌تر است به آنکه (به حجاب و عفت) شناخته شوند تا مورد تعرض و آزار (فاجران) قرار نگیرند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است.»[۱]

لذا کسی حق ندارد بگوید نوع پوشش من فقط به خودم مربوط است. ولی نماز و روزه مربوط به حریم خصوصی افراد است، البته اگر روزه گرفتن هم علنی باشد دیگر حریم خصوصی نیست و جنبه عمومی و اجتماعی پیدا می‌کند.

[۱]. یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنی‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً.