فلسفه تحریم شراب در قرآن
إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَنُ أَن یُوقِعَ بَیْنَکُمْ الْعَدَ وَهَ وَ الْبَغْضَآءَ فِى الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ وَ یَصُدَّکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلَو هِ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ (مائده/۹۱و۹۲)
همانا شیطان مىخواهد به وسیله شراب و قمار، میان شما دشمنى و کینه بیفکند و شما را از یاد خدا و نماز باز دارد. پس (با این همه مفاسد) آیا دست برمى دارید؟
نکته ها:
با آن که طبق آمارى که ارائه مىشود، بسیارى از قتلها، جرائم، تصادفات، طلاقها، امراض روانى، کلیوى و… ناشى از شراب است، امّا قرآن در این آیه بیان فلسفه تحریم، روى دو نکته تأکید دارد:
- ضرر اجتماعى یعنى کینه و عداوت
- ضرر معنوى یعنى غفلت از نماز و یاد خدا.
این آیه برجسته ترین اثر شراب و قمار را بازداشتن از یاد خدا و نماز دانسته است.
اکنون جاى این سؤال است که اگر کارهاى عادّى مثل تجارت، ورزش، تحصیل و مطالعه و امثال آن نیز ما را سرگرم کرده و از یاد خدا و نماز بازدارد، آیا مانند شراب و قمار است؟ آرى، هرچه ما را از خدا غافل کند، مانند شراب و قمار ناپسند است، گرچه اسلام به خاطر لطف و آسان گرفتن، آن را حرام نکرده باشد.
منبع: تفسیر نور