ملعونین در قرآن

کافران و مشرکان، یهودیان لجوج، مرتدان، قانون شکنان حیله گر، پیمان شکنان، مکذبین و کتمان کنندگان حق، مستکبرین و سردمداران کفر بخاطر فساد در زمین، منافقان چند چهره، آزار دهندگان به رسول خدا صلی الله علیه و آله، ظالمان، قاتلان، ابلیس، تهمت زنندگان به بانوان پاک دامن، مخالفان رهبران راستین، شایعه سازان دروغ پرداز،بنی امیه، ناپاک دلان و دروغ گویان.

در ذیل به آدرس ۱۰ گروه از افراد فوق در قرآن اشاره خواهد شد:

۱. تکذیب کنندگان کتاب آسمانی قرآن و حق‌؛ “کسانی که دلایل روشن و وسیله هدایتی را که نازل کردیم‌، بعد از آن که در کتاب برای مردم بیان ساختیم کتمان می‌کنند، خدا آن‌ها را لعنت می‌کند و همه لعن کنندگان نیز آن‌ها را لعن می‌نمایند.” (بقره‌، ۱۵۹) که اشخاصی مانند ابوجهل‌، ابولهب و… را شامل می‌شود که البته ابی‌لهب در سوره مسد، آیه‌، نیز مورد نفرین و لعنت خداوند متعال قرار گرفته است‌.

۲. کافرانی که در حال کفر از دنیا می‌روند؛ “کسانی که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آن‌ها خواهد بود”. (بقره‌، ۱۶۱)

۳. استکبارگران و زورگویانی مانند فرعون و لشکریان و یاران که خداوند متعال آن‌ها را مورد لعنت قرار داده و می‌فرماید:

“در این دنیا لعنت پشت سر لعنت نصیب آن‌ها کردیم‌، و روز قیامت از زشت رویانند.” (قصص‌، ۴۲)

۴. ابلیس‌؛ “و لعنت بر تو خواهد بود تا روز قیامت‌.” (حجر، ۳۵)

۵. بنی امیه‌؛ براساس برخی روایات و سخنان پیشوایان معصوم منظور از “الشجره الملعونه‌” (درخت لعنت شده‌) در سوره اسرأ، آیه ۶۰، بنی امیه و خاندان آن‌ها هستند. چنان که حضرت امام صادق‌می‌فرماید: “درختی که در قرآن مورد لعنت قرار گرفته‌، همان خاندان امیه و بنی امیه هستند.”(ر. ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج ۱۲، ص ۱۷۰، دارالکتب الاسلامیه‌، تهران ، تفسیر العیاشی‌، محمد بن مسعود عیاشی‌، ج ۲، ص ۲۹۷، چاپخانه علمیه‌، تهران و… .)

۶. یهودیان (مائده‌،۶۴)

۷. ظالمان‌، (اعراف‌،۴۴)

۸. دروغگویان‌؛ (بقره‌،۸۹)

۹. اذیت کنندگان خداوند و پیامبر؛ (احزاب‌،۵۷)

۱۰. شهادت دهنده دروغ بر زنا؛(نور،۷)

«لعن» در اصل به معنی طرد و دور ساختن از رحمت، آمیخته با خشم و غضب است، با اینکه رحمت خداوند شامل همه چیز می شود؛ «وَ رَحمَتی وَسعَت کُلّ شَیی»(اعراف / ۱۵۲) «و رحمت من بر هر چیزی گسترده است. » ولی انسان بخاطر سوء انتخاب خود به جایی می رسد که همچون توپ دربسته در اقیانوس رحمت الهی قرار دارد اما ذره ای آب رحمت را به درون نمی پذیرد.
پس لعنت خداوند یعنی دور ساختن کسی از رحمت خویش و محروم ساختن او از تمام نعمت‌ها و برکات که از طرف او به بندگان می‌رسد.