اسیر شهوت

آنهایی که بنده دنیا و شهوت خویش اند، و طوق بندگی هوای نفس را در گردن نهادند، بندگی از هر کسی که دنیا را پیش او سراغ دارند یا احتمال می دهند، می کنند و خاضع او می شوند و اگر در ظاهر زبان منیت و عفت نفس گشایند، تدلیس[۱]محض است و اعمال آنها و اقوال آنها، این کلام را تکذیب کنند. و این اسارت و رقیت [۲] از اموری است که انسان را همیشه در زحمت و ذلت و رنج و تعب دارد و انسان با شرف و عزت نفس ، باید با هر وسیله و جدیت خود را از آن پاک و پاکیزه کند و پاک شدن از این کثافت و رهایی از این قید خواری و مذلت به معالجه اساس نفس است و آن با علم و عمل نافع صورت گیرد. اما عمل ، پس آن به ارتیاضات [۳]شرعیه و مخالفت نفس است ، در مدتی (که ) آن را از محبت مفرط به دنیا و تبعیت شهوات و هواهای نفسانیه منصرف کند. تا آنکه نفس عادت به خیرات و کمالات کند و اما علم ، به آن است که انسان به نفس ضعیف و محتاج و فقیر و بی نوا هستند و آنها نیز مثل خود من در تمام امور جزئیه و کلیه ، محتاج به غنی مطلق و قادر توانا هستند و آن ها قابل آن نیستند که حاجت کسی را برآورند و کوچکتر از آن هستند که نفس به آنها متوجه گردد و قلب خاضع آنها گردد و همان قادر توانایی که به آنها عزت و شرف و مال و منال داده ، قادر است به هر کسی بدهد. حقیقتا انسان را عار آید که به واسطه شکم خود یا راه انداختن شهوت خویش ، اینقدر ذلت و خواری به خود راه دهد و از این مخلوق بی همه چیز و فقرای بی دست و پا و اوذلاء[۴]بی دانش و بینش ‍ منت کشید. منت اگر می کشی ، از غنی مطلق و خالق سماوات و ارض بکش ‍[۵].

منبع :

چهل حدیث حضرت امام خمینی (ره )،چاپ اول ، تابستان ۱۳۶۸، مرکز نشر فرهنگی رجاء ، لیتو گرافی وچاپ گلشن .

پی نوشت :

---