حدیث هایی در مورد جدال کردن
مراء و جدال
۱- حضرت امام حسین (علیه السّلام) فرموده اند: بحث و گفتگوهایی که به مراء و خصومت منتهی می شود از چهار صورت خارج نیست:
یا تو و طرف گفتگویت به حقیقت مورد بحث،عالم و آگاهید با این حال با یکدیگر جدل می کنید، در این صورت شماها با بحث و مجادله، دوستی خود را ترک گفته اید، خواستار رسوایی شده اید و به علم خود اعتنا نکرده و آن را خوار شمرده اید.
یا آنکه تو و طرف مقابلت از موضوع مورد بحث چیزی نمی دانید و هر دو از آن ناآگاه و بی اطلاعید، در این صورت شماها با بحث و جدل، نادانی خود را آشکار می سازید و روی جهل، با یکدیگر مخاصمه می کنید.
یا آنکه تو مطلب مورد بحث را می دانی و طرف مقابلت نمی داند در این صورت با ادامه ی بحث، به رفیق خود ستم روا می داری، زیرا می خواهی لغزش او را آشکار سازی و با سخنان خود، وی را خجلت زده و شرمسار نمایی.
یا آنکه طرف بحثت مطلب را می داند و صحیح می گوید و تو نمی پذیری، در این صورت حرمت او را رعایت نکرده ای و به قدر و منزلتش در سخن حقی که می گوید ارج ننهاده ای، و در هر چهار صورت جدال و بحث خصومت انگیز، فاسد و باطل است و افراد با فضیلت هرگز مرتکب ان نمی شوند.
توضیح بیشتر در مورد حدیث: کسی که در بحث و گفتگو انصاف می دهد، حق را قبول می کند، و مراء و جدال را ترک می گوید با این عمل ایمان خویش را محکم کرده، مصاحبت دینی خود را نیکو ساخته، و عقل خویشتن را از تیرگی و نادانی محفوظ داشته است.
منبع: مستدرک،ج۲،ص۹۸
۲- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کسی که به عِرض و شرف خود علاقه دارد و نمی خواهد ابرو و احترام خویش را از دست بدهد باید مراء و خصومت را ترک گوید.
منبع: نهج البلاغه،کلمه ی۳۵۴
۳- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: موقعیکه جوان نورسی را به سبب گناهانی که مرتکب شده است نکوهش می کنی مراقب باش که قسمتی از لغزشهایش را نادیده انگاری و از تمام جهات، مورد اعتراض و توبیخش قرار ندهی تا جوان به عکس العمل وادار نشود و نخواهد از راه عناد و لجاج بر شما پیروز گردد.
منبع: شرح ابن ابی الحدید،ج۲۰،ص ۳۳۳،کلمه ی ۷۱۹
۴- حضرت امام صادق(علیه السّلام) به عبدالله بن جندب فرموده اند: با کسانیکه از تو بالاترند ستیزه مکن و کسانی را که از تو پایین ترند مورد استهزاء و تمسخر قرار مده.
منبع:تحف العقول،ص۳۰۴
۵- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: پافشاریهای لجوجانه، رأی آدمی را فاسد می کند و انسان را به اظهار نظرها غیرواقعی وا می دارد.
منبع: فهرست غرر،ص۳۵۶
۶- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: ضرر زودرس و دیررس لجاجت و خودسری از زیان هر چیزی زیادتر است.
منبع: فهرست غرر،ص۳۵۶
۷- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: نه با بردبار دانا مراء و جدال کن و نه با سفیه نادان، چه انسان بردبار کینه ی شما را در دل می گیرد و سفیه نادان به آزارت دست می زند.
منبع: کافی،ج۲،ص۳۰۱
۸- مردی به امام صادق (علیه السّلام) عرض کرد: بین من و کسانی در پاره ای از امور، کشمکش و نزاع در گرفته است، من می خواهم از آن منازعه دست بردارم ولی اشخاصی از این کار منعم می کنند و می گویند ترک منازعه برای تو باعث خواری و ذلت خواهد شد. حضرت فرمودند: ذلیل آن کسی است که ستم می کند، یعنی اگر ترک نزاع بر وفق حق و عدالت است اقدام کن و به گفته ی آنانکه مانع این کارند ترتیب اثر مده.
منبع : تحف العقول، ص۳۵۸
۹- حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرموده اند: از اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که فرزند عزیز، کسی که با گناهکار شریک شود راه ناپاکی را از وی یاد می گیرد، کسی که مجادله را دوست داشته باشد مورد فحش و دشنام واقع می شود، کسی که در جایگاه های بد نام قدم بگذارد متهم خواهد شد، کسی که با رفیق بد همگام گردد از فساد اخلاق سالم نمی ماند، کسی که مالک زبان خود نباشد سرانجام پشیمان خواهد گشت.
منبع: بحار۵،ص۳۲۲
حدیث از امام صادق علیه السلام فرمودند درباره دین با چه کسانی گفتگو کنیم وبا چه کسانی گفتگو نکنیم (قبلاً خونده بودم الان منبع یادم نمیاد)
ما هم پپدا نکردیم