درآمد آرایشگری برای زنان حلال است مگر در سه جا:
۱. تدلیس ماشطه
در کتب فقهی اصطلاحی با عنوان «تدلیس ماشطه» به معنای «حیله گری آرایشگر» وجود دارد. اگر آرایشگر با ترفندهایی که به کار می برد عیوب زنی را بپوشاند و وی را دارای محاسنی کند تا زمینه ازدواج او را با مردی فراهم سازد، به این کار تدلیس ماشطه می گویند که در این صورت اجرتش حرام است.
اگر آرایشگر بدون هیچ قصدی زنی را آرایش کند ولی آن زن خود، قصد فریب دیگری را داشته باشد، اجرت آرایشگر حلال است و تدلیس بر آن صدق نمی کند. [شهید ثانی، مسالک الافهام، ج ۳، ص ۱۲۹]
۲. تبرج
در واژه های قرآنی، تبرج به معنای خودنمایی است. تبرج از ماده برج گرفته شده و به معنای زنی است که زیبایی های خود را به مردان آشکار کند. اگر آرایشگر، زنی را به گونهی تبرج آرایش کند، خود عمل تزیین حرام است و به همین دلیل اجرت حاصل از آن نیز حرام می باشد.
یکی دیگر از وجوه حرام آرایشگری برای زنان ناظر به زمانی است که زنی با زینتی حرام تزئین شود. البته این عمل در کتب فقهی با عنوان «تزیین الرجل بما یحرم علیه» آمده که ذکر «رجل» از باب مثال است، و بین زن و مرد در این نوع از زینت فرقی وجود ندارد.
همان طور که می دانیم قرآن کریم تبرج به زینت را برای زن حرام نمی داند. حال اگر شخصی، زنی را به این گونه از تبرج بیاراید، اجرتِ این معامله نیز حرام است.
تفاوت این مسئله با «تدلیس ماشطه» در این است که در تقسیم های پیشین از وجوه آرایشگری، محور بحث تدلیس بود ولی عمل آرایشگری فی نفسه حرام نبود، اما در این گونه آرایش، خود عمل تزئین حرام است، و به همین دلیل، اجرت حاصل از آن نیز حرمت دارد.
موضوع دیگر درباره شغل آرایشگری بانوان، دریافت وجه است. بهتر است آرایشگر برای اجرت خود شرطی قرار ندهد و آنچه به او می دهند را بپذیرد. مستحب است آرایشگر مبلغ بیش از حق خود را مطالبه نکند و اجرت دهنده دستمزد او را پرداخت کند.
برگرفته شده از تبیان
