رشوه خواری

رشوه در اصطلاح فقهی به‌معنای دادن مال به قاضی برای تغییر حکم حق به باطل یا دادن حکم باطل به‌جای حق است. البته درباره تعریف دقیق فقهی آن اختلاف‌نظر وجود دارد و نیز درباره جواز و عدم جواز گرفتن رشوه در غیر قضاوت. برخی تعریف لغوی را که شامل دادن مال به قاضی و کارمند است را مصداق رشوه می‌دانند. رشوه‌گیرنده مالک مال رشوه‌ای نیست و باید آن را برگرداند.

کلمه رشوه در قرآن ذکر نشده اما در روایات فراوانی به آن اشاره شده است.

حضرت رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله درباره رشوه گرفتن می فرماید:

إیاکم والرّشوَةَ فإنّها مَحضُ الکفرِ، ولا یشُمُّ صاحِبُ الرّشوةِ رِیحَ الجَنَّةِ؛ از رشوه گرفتن دوری کنید که آن کفر محض است و رشوه گیر بوی بهشت را استشمام نمی‌کند.» ^{(بحار الأنوار: 104/274/12.)}