جهل و نادانى یکى از مهمترین اسباب غرور است، از پیامبر گرامى نقل شده است که به هنگام تلاوت آیه :
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ( الانفطار آیه : ۶)
اى انسان، چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته است؟
فرمودند: «غَرَّ جَهلُهُ» نادانى و ناآگاهى انسان او را در برابر خداى توانا و زندگىبخش به ورطه غرور و غفلت کشاند.
در حدیثى دیگر از امیر مؤمنان مى خوانیم:
«مَنْ جَهِلَ اغَرَّ بِنَفْسِهِ وَ کَانَ یَوْمُهُ شَرّاً مِنْ امْسِهِ؛
کسى که جاهل است مغرور به خویشتن مىشود و امروزش بدتر از دیروز اوست»! (غرر الحکم، حدیث ۸۷۴۴.)
