ممکن است یک شخصی ، در راه خدا و برای خدا به فقیر مستحقی صدقه بدهد و صدقه او هم مورد قبول درگاه حق واقع شود اما بعدا آن را با منت گذاشتن بر او و یا با نوعی آزار روحی دیگر، نیست و نابود گرداند و تباه سازد .
قرآن کریم میفرماید :
« یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذى » (بقره / ۲۶۴) .
” ای کسانی که ایمان آوردهاید صدقات خویشتن را با منت نهادن و آزار رساندن باطل نکنید ” .
چو با صدقه منّت گذارى به کَس
تو را این چنین بذل و انفاق بس
گناهش ز اجرش بود بیشتر
مزن بر دل بینوا نیشتر . . .
