عشق و عاشقی از نظر حضرت امیرالمؤمنین علیه اسلام

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام:

مَن عَشِقَ شَیئا أعشى بَصَرَهُ وأمرَضَ قَلبَهُ، فَهُوَ یَنظُرُ بِعَینٍ غَیرِ صَحیحَهٍ، ویَسمَعُ بِاذُنٍ غَیرِ سَمیعَهٍ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ، وأماتَتِ الدُّنیا قَلبَهُ، ووَلِهَت عَلَیها نَفسُهُ.

هر کس به چیزى [از دنیا] عشق ورزد، دیده‏اش را کور و دلش را بیمار ساخته است. چنین شخصى با چشمى بیمار مى ‏نگرد و با گوشى ناشنوا مى‏شنود. به حتم، شهوت‏ها پرده خِردش را دریده ‏اند، دنیا قلبش را میرانده است، و نفسش شیفته دنیا گشته است.(۱)

نکته: یقینا منظور از این عشق عشقهای دنیوی و نفسانیست نه عشقهای خدایی. حضرت یعقوب علیه السلام و زلیخا هر دو عاشق بودند اما این کجا و آن کجا!؟؟

۱. نهج البلاغه: الخطبه ۱۰۹، عیون الحکم والمواعظ: ص ۳۶۶ ح ۶۱۴۱ وفیه من «قد خرقت …»؛ المعیار والموازنه: ص ۲۸۴ نحوه.