در این مورد هم باید به گفتن همان عیبى که به موضوع مشورت مربوط مىشود بسنده کنی. مثلًا اگر کسى در زمینه ازدواج با تو مشورت کرد، عیبى را که مثلًا به کار مشارکت یا مضاربه یا سفر لطمه مىزند نباید بگویى، بلکه در هر چیزى عیب مربوط به همان موضوع را بیان کنى و از آن فراتر نروى و قصدت راهنمایى مشورت کننده باشد، نه بدگویى از طرف. اگر بدانى که مشورت کننده به صرف این که بگویى: این ازدواج به صلاح تو نیست، از آن ازدواج دست مىکشد، در همین حدّ واجب است به او بگویى. و اگر بدانى که فقط در صورتى از ازدواج صرفنظر مىکند که به عیب طرف تصریح کنى، حق دارى این کار را بکنى.
میزان الحکمه،ج۸، ص۵۸۸،گفتار شهید ثانى درباره مجوزهاى غیبت
