Take a fresh look at your lifestyle.

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در آخرت/ در بالین همه مردگان

3 61,384

قسم به وعده شیرین من یموت یرنی
که ایستاده بمیرم به احترام  علـــــی

به حال سجده بیفتم به احترام  علـــــی
خوشا دمی که بمیرم به زیر گام  علـــی

به گنبد و به ضریح و به حرمت نجفش
 علی امام من است و منم غلام  علــــــی

حارث همدانى از دوستان و پیروان مخلص امام على (علیه السلام) بود، و در جایگاه بلندى در پیشگاه آن حضرت قرار داشت، او بیمار شد، حضرت على (علیه السلام) براى احوال پرسى با او ملاقات کرد و پس از گفتگوئى، به او فرمود:

اى حارث! به تو مژده مى‏دهم که در لحظه مرگ مرا مى‏بینى و مى‏شناسى، و همچنین هنگام عبور از پل صراط و در کنار حوض کوثر و هنگام مقاسمه.

حارث عرض کرد: مقاسمه چیست؟

امام على (علیه السلام): مقاسمه، آن است که من دوزخیان را به دوزخ (و بهشتیان را به سوى بهشت) تقسیم صحیح مى‏کنم، مى‏گویم: اى آتش این دوست من است او را رها کن و این دشمن من است او را بگیر.

سپس امام على (علیه السلام) دست حارث را گرفت و فرمود: اى حارث همین گونه که دستت را گرفتم، پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) دستم را گرفت در آن هنگام که از حسادت قریش و منافقین، به آن حضرت شکایت نمودم، به من فرمود، وقتى روز قیامت بر پا شود، من ریسمان و دامن عصمت خدا را بگیرم، و تو اى على! دامن مرا بگیرى! و شیعیانت دامن تو را بگیرند… سپس سه بار فرمود، اى حارث تو با آن کسى که دوستش دارى هستى و همراه اعمالت مى‏باشى.

حارث برخواست و از شدت خوشحالى نمى‏توانست لباس خود را جمع کند و روپوش خود را مى‏کشانید و مى‏گفت:

پس از این سخن (که هنگام مرگ و… با على (علیه السلام) ملاقات کنم) هیچ باکى از مرگ ندارم که من بر مرگ وارد گردم، یا آن بر من وارد شود.

شاعر آگاه و پر صلابت سید حمیرى، این حدیث را از قول امام على (علیه السلام) به حارث همدانى، چنین با شعر سرود:

یا حار همدان من یمت یرنى   من مومن او منافق قبلا
یعرفنى طرفه و اعرفه   بنعته و اسمه و ما عملا
و انت عند الصرات تعرفنى   فلا تخف عثره و لا زللا
اسقیک من بارد على ظما   تخاله فى الحلاوه العسلا
اقول للنار حین توقف   دعیه لا تقربى الرجلا
دعیه لا تقربیه ان له   حبلا بحبل الوصى متصلا

اى حارث همدانى ! هر کس که بمیرد مرا خواهد دید خواه مومن باشد یا منافق با من رخ به رخ مى‏شود.

دید او را مى‏نگرد و من او را با تمام صفات و نام و عمل مى‏شناسم.

و تو اى حارث، روى پل صراط مرا خواهى دید و خواهى شناخت، بنابراین از لغزش و لرزش نترس.

من آب خنک در آن تشنگى سوزان آنجا، به تو مى‏نوشانم، که از شدت شیرینى، پندارى که عسل است.

در هنگامى که تو را در مقام عرض و حساب، متوقف سازند،. من به آتش مى‏گویم: او را رها کن و به این مرد نزدیک نشو.

او را رها کن و ابدا کنار او نیا، و به او نزدیک نشو، زیرا دست او به ریسمان محکم است که آن ریسمان به ریسمان ولایت وصى رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم) یعنى على (علیه السلام) پیوند دارد

( اقتباس از مجالس المفید، ط، نجف، ج ۲، ص ۴، – شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید ج ۱، ص ۲۹۹، – دیوان حمیرى، ص ۳۲۸، و بحار، ج ۶، ص ۱۷۹، و ۱۸۰. )

ای که گفتی فمن یمت یرنی
جان فدای کلام دلجویت


کاش روزی هزار مرتبه من
مردمی تا بدیدمی رویت

تاسف و عذاب دشمن على (علیه السلام) هنگام مرگ

ابن ابى یعفور (یکى از شاگردان امام صادق (علیه السلام) مى‏گوید:

ما با (خطاب جهنى) همنشین بودیم، و او نسبت به آل محمد (صلى الله علیه و آله و سلم)، ناصبى شدید بود (بسیار آنها را دشمن داشت) و از دوستان نجده حرورى (رئیس خوارج منسوب به قریه حروراء) به شمار مى‏آمد.

خطاب، بیمار شد و در بستر مرگ افتاد، من به خاطر هم نشینى سابق و تقیه، به عیادت او رفتم، دیدم بى هوش شده و در حال جان دادن است، ناگاه شنیدم مى‏گفت:

مالى و لک یا على: مرا به تو اى على (علیه السلام) چکار؟ (چرا با تو دشمنى کردم که اکنون کیفر سختش را بنگرم)

ابن ابى یعفور مى‏گوید، بعدا به حضور امام صادق (علیه السلام) رفتم و ماجراى جان کندن و سخن خطاب را، براى امام صادق (علیه السلام) بیان کردم.

آن حضرت، دوبار فرمود. راه و رب الکعبه: به خداى کعبه، او على (علیه السلام) را دید یعنى خطاب، هنگام مرگ، على (علیه السلام) را دید و فهمید که دشمنى با آن حضرت، چه باطن پر عذابى دارد.

(فروع کافى، ج، ۳، ص ۱۳۳. )

منبع: عالم برزخ در چند قدمى ما/ محمد محمدى اشتهاردى

۴.۱ ۹ رای ها
امتیازدهی به این نوشته

لطفا مطالب این وبسایت را با ذکر منبع و لینک مطلب منتشر کنید!

لینک کوتاه مطلب : https://nidamat.com/?p=1198

مطالب مرتبط
حمایت مالی از گناه شناسی

وَ جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ؛ وجهاد کنید در راه خدا با اموال و جانهایتان (توبه 41)

عزیزانی که تمایل دارند در اجر اخروی تعالی اخلاقیات در جامعه، نشر و تبلیغ احادیث و معارف اهل بیت علیهم السلام و انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر، شریک باشند تقاضا میشود که ما را در پرداخت هزینه های جاری سایت گناه شناسی از قبیل هاست، پشتیبانی فنی ، تالیف و تولید پستها و… یاری فرمایند.

اشتراک ایمیلی در نظرات این پست
اطلاع از
جهت اطلاع از پاسخ دیدگاه، ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
3 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
ملیکا
آبان ۱۳, ۱۴۰۲ ۱۶:۱۶

با سلام. سپاس از پستی ک به اشتراک گذاشتید. این شعر رو همیشه دوست داشتم ولی الان بهش دقت کردم، مصرع : به حال سجده بیوفتم به احترام علی… مسلمانان تنها در پیشگاه خداوند سجده و تعظیم میکنند. امیرالمومنین علی علیه السلام در مقام و منزلت والاترینِ مردان و بندگان خداوند است و امام اول شیعیان است و در این مطلب شکی نیست. ولی حتی سجده بر چنین مقامی حرام است، حتی در شعر هم گفتنش جایز نیست! سپاس از توجهتان. یا حق

پری
پاسخ به  ملیکا
بهمن ۶, ۱۴۰۲ ۰۱:۳۵

قرار نیست به هرکس سجده کردی یعنی معبود و رب باشه
ما به عنوان رب و معبود فقط برای خدا سجده میکنیم ولی سجده برای حضرت علی علیه السلام فقط به منزله شدت احترام است و بس.همانطور که دستور سجده درمقابل آدم به شیطان داده شد که فقط برای احترام به حضرت آدم به عنوان احسن الخالقین بود و یا سجده برادران یوسف در مقابل یوسف
این سجده به نشانه شدت احترام است نه عبادت
عبادت تنها شایسته خداوند، یگانه خالق هستی هست و بس.

3
0
دوست داریم نظرتونو بدونیم، لطفا نظر بدهید.x