هر انسان مکلّفى [بالغ و عاقل و مختار و قاصد] به مرد مسلمان بالغ و عاقل و آزاد و دارای همسر بگوید: یا زانى [اى زنا کار] یا بگوید: یا لائط [اى لواط‌کار] و یا بگوید: یا منکوحاً فى دبره [اى کسى که در پشت او دخول شده] یا بگوید: انت زان [تو زناکارى] و یا بگوید: انت لائط [تو اهل لواطى] حال به هر زبانى که این کلمات را ادا کند به عربى یا عجمى و گوینده مفاد و معناى این کلمات را هم بداند با این خصوصیات حدّ قذف بر وى اجرا مى‌شود و آن عبارت است از هشتاد تازیانه که در آیه صریحا آمده و در این امر فرقى میان آزاد و بنده نیست.
اگر مکلفى به جماعتى ناسزا بگوید و آنها را نسبت به زنا یا لواط دهد حکم آن است که اگر دسته جمعى براى داد خواهى نزد حاکم آمدند براى همه یک حدّ قذف باید زد و اگر جدا جدا بیایند براى هر یک على‌حده یک حدّ باید زد.[۱]
[۱]. محمدى خراسانى، على ، شرح تبصره المتعلمین، ج۲، ص،۴۱۲ -۴۰۹.
