آرزوهاى بر باد رفته

حضرت امیرالمؤمنین علی ‏علیه ‏السلام:

اَما رَأَیْتُمُ الَّذینَ یَأْمَلُونَ بَعیداً وَیَبْنُونَ مَشیداً وَیَجْمَعُونَ کثیراً کَیْفَ اَصْبَحَتْ بُیُوتُهُمْ قُبُوراً وَماجَمَعُوا بُوراً وَصارَتْ اَمْوالُهُمْ لِلْوارِثینَ وَاَزْواجُهُمْ لِقَوْمٍ آخَرینَ…؟

آیا ندیدید کسانى را که آروزهاى دور و دراز داشتند و بناهاى محکم و استوار ساختند و اموال بسیار اندوختند، چگونه خانه‏‎هایشان گور شد و آنچه جمع کرده بودند، تباه گشت، اموالشان به وارثان رسید و همسرانشان به دیگران؟!

نهج البلاغه (فیض الأسلام) خطبه ۱۳۲.