چرا خداوند عملی را که ذرهّّّای در آن شرک و ریا باشد، نمىپذیرد؟
سؤال: چرا خداوند کارهایى را که ذرّهاى شرک و ریا در آن باشد، نمىپذیرد؟
پاسخ: خداوند مىفرماید:
«أنا خیر شَریک فمَن عَمل لى ولِغیرى فهو لِمَن عَمله غیرى» (وسائل، ج ۱، ص ۷۲)
من بهترین شریک هستم، اگر کسى عملى را انجام بدهد که هدفش هم من و هم غیر من باشد، من سهم خود را به آن شریکى که براى من پنداشته واگذار مىکنم تا پاداش خود را از او بگیرد.
آرى، هرکس و هر چیز را در کنار خدا قرار دادن، توهین به مقام الهى است.
اگر کسى به شما بگوید: من شما و سنگ را دوست دارم، این توهین به شماست.
اگر بگوید: از غذایى که تهیّه کردهام، هم شما بخورید هم گربهام مىخورد، توهین است.
علاوه بر آنکه هدف خداوند از انجام دستوراتش، رشد و کمال انسان است و شرک و ریا مایه سقوط انسان است.
اگر یک موش در دیگ غذا بیفتد، تمام غذا از قابلیّت مصرف مىافتد.
یک روز تمام مسافران هواپیما را پیاده و بارى را که بسته شده بود تخلیه کردند و گفتند: یک موش در هواپیما دیده شده است. پرسیدیم: این همه مسافر و بار به خاطر یک موش باید پیاده شود؟ گفتند: بله، زیرا ممکن است این موش یکى از سیمها را بجود و رابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپیما شود.
آرى، موش شرک، سیم اخلاص را مىجود و رابطه بنده با خالق قطع مىشود.
پرسش هاى مهم، پاسخ هاى کوتاه(تمثیلات)، ص: ۴۱
