اجر و پاداش مناسک حج در یک حدیث
حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله :
«همین که بسوی حج راه افتادی و سوار بر راحله شدی و گفتی بسمالله و الحمدلله بعد حرکت نمودی بدانکه هر قدمی که بر میدارد و به زمین میگذارد ده حسنه ثبت و ده گناه محو میگردد و همینکه احرام بستی و لبیک گفتی برای هر لبیک ده حسنه ثبت و ده سیئه محو میشود، هنگامی که ۷ دور طواف نمودی برای تو نزد خدا پیمانی هست که در روز قیامت حیا میکند تو را عذاب کند وقتی که دو رکعت نماز طواف پشت مقام ابراهیم بجا آوردی برای تو دو هزار حج مقبول هست، زمانی که سعی کردی اجر تو مثل کسی است که پیاده از شهر و آبادی خود حج انجام و مثل اجر کسی که ۷۰ بنده را آزاد کرده باشد
و همین که در عرفات تا غروب توقف نمودی گناهان تو هر چند به عدد ریگ بیابان و یا عدد ستارگان یا قطرههای باران باشد خدا همه را میآمرزد، هنگامی که به شیطان سنگ زدی برای تو به هر عدد سنگ ریزه ده حسنه در آینده عمرت نوشته میشود،
زمانی که سرت را تراشیدی برای تو به تعداد هر موئی، حسنهای در آینده عمرت مینویسند وقتی که گوسفند یا شتر را قربانی نمودی برای تو به اندازه هر قطره خون، حسنهای خواهد بود، هنگامی که از منی برگشتی و خانه خدا را زیارت کردی و دو رکعت نماز طواف بجا آوری فرشتهای به پشت تو میزند که خداوند آنچه که در گذشته انجام دادی و آنچه که تا ۱۲۰ روز دیگر از تو سر میزند بخشید.»[۱]
[۱]. فَإِنَّ لَک إِذَا تَوَجَّهْتَ إِلَی سَبِیلِ الْحَجِّ ثُمَّ رَکبْتَ رَاحِلَتَک ثُمَّ قُلْتَ بِسْمِ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثُمَّ مَضَتْ رَاحِلَتُک لَمْ تَضَعْ خُفّاً وَ لَمْ تَرْفَعْ خُفّاً إِلَّا کتِبَ لَک حَسَنَهٌ وَ مُحِیَ عَنْک سَیِّئَهٌ فَإِذَا أَحْرَمْتَ وَ لَبَّیْتَ کانَ لَک بِکلِّ تَلْبِیَهٍ لَبَّیْتَهَا عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ مُحِیَ عَنْک عَشْرُ سَیِّئَاتِ.
فَإِذَا طُفْتَ- بِالْبَیْتِ الْحَرَامِ أُسْبُوعاً کانَ لَک بِذَلِک عِنْدَ اللَّهِ عَهْدٌ وَ ذُخْرٌ یَسْتَحِی أَنْ یُعَذِّبَک بَعْدَهُ أَبَداً فَإِذَا صَلَّیْتَ الرَّکعَتَیْنِ خَلْفَ الْمَقَامِ کانَ لَک بِهِمَا أَلْفَا حَجَّهٍ مُتَقَبَّلَهٍ فَإِذَا سَعَیْتَ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهِ کانَ لَک مِثْلُ أَجْرِ مَنْ حَجَّ مَاشِیاً مِنْ بِلَادِهِ وَ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَعْتَقَ سَبْعِینَ رَقَبَهً مُؤْمِنَهً فَإِذَا وَقَفْتَ بِعَرَفَاتٍ إِلَی غُرُوبِ الشَّمْسِ فَإِنْ کانَ عَلَیْک مِنَ الذُّنُوبِ مِثْلُ رَمْلِ عَالِجٍ أَوْ بِعَدَدِ نُجُومِ السَّمَاءِ أَوْ قَطْرِ الْمَطَرِ لَغَفَرَهَا اللَّهُ لَک فَإِذَا رَمَیْتَ الْجِمَارَ کانَ لَک بِکلِّ حَصَاهٍ عَشْرُ حَسَنَاتٍ تُکتَبُ لَک فِیمَا یَسْتَقْبِلُ مِنْ عُمُرِک فَإِذَا حَلَقْتَ رَأْسَک کانَ لَک بِعَدَدِ کلِّ شَعْرَهٍ حَسَنَهٌ تُکتَبُ لَک فِیمَا یَسْتَقْبِلُ مِنْ عُمُرِک.
فَإِذَا ذَبَحْتَ هَدْیَک أَوْ نَحَرْتَ بَدَنَتَک کانَ لَک بِکلِّ قَطْرَهٍ مِنْ دمها حَسَنَهٌ تُکتَبُ لَک فِیمَا یَسْتَقْبِلُ مِنْ عُمُرِک فَإِذَا زُرْتَ الْبَیْتَ وَ طُفْتَ بِهِ أُسْبُوعاً وَ صَلَّیْتَ الرَّکعَتَیْنِ خَلْفَ الْمَقَامِ ضَرَبَ مَلَک عَلَی کتِفَیْک ثُمَّ قَالَ لَک قَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَک مَا مَضَی وَ فِیمَا یَسْتَقْبِلُ مَا بَیْنَک وَ بَیْنَ مِائَهٍ وَ عِشْرِینَ یَوْماً.
محمد بن الحسن طوسى، تهذیب الأحکام، تحقیق خرسان، ۱۰ جلد، دار الکتب الإسلامیه – تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص ۲۰.