بزرگ بودن گناه خواص از دیدگاه روایات
در درگاه خداوند متعال ارتکاب جرم و گناه از سوی مسئولین حکومتی، سیاستمداران، هنرمندان، چهره ها، علما، نهادها، نویسندگان، بزرگان و حتی سادات بسیار سنگینتر و شدیدتر از ارتکاب گناه و جرم از سوی شهروندان عادی است و چه بسا بروز گناه صغیره از سوی این افراد در حکم گناه کبیره باشد، چون گناه آنها اثرات سوء و مخربی بر جامعه از جمله سستی دین مردم خواهد داشت.
حضرت رسول الله صلى الله علیه وآله در این باره فرمودند:
«عوام امت من اصلاح نمى شوند مگر با اصلاح خواص امت من!»
شخصى پرسید: خواص امت چه کسانى هستند؟. فرمود:
«خواص امتى اربعه: الملوک و العلماء و العباد و التجار»
خواص امت من چهار دستهاند: ۱- زمامداران. ۲- دانشمندان. ۳- عابدان. ۴- تاجران.
شخصى دیگر پرسید: چگونه؟ پیامبر صلى الله علیه وآله فرمود:
«زمامداران چوپانان مردمند، وقتى چوپان گرگ شود، گوسفندان چگونه بچرند؟ و علما طبیبان مردمند، وقتى طبیب بیمار باشد، بیماران را چه کسى درمان کند، بندگانِ عابد خداوند راهنماى مردمند، اگر راهنما گمراه شد، چه کسى راه رونده را هدایت مىکند؟ و تاجران امین مردمند، وقتى که امین خیانت کرد، به چه کسى باید اطمینان نمود؟»[۱]
رسول اکرم صلى الله علیه وآله در ضمن گفتارى دیگر فرمودند:
«صِنْفانِ مِنْ اُمَّتى اِذا صَلُحا صَلُحَتْ اُمَّتى وَ اِذا فَسَدا، فَسَدَتْ اُمَّتى، قیلَ یا رَسولَ اللّهِ وَ مَنْ هُما؟ قالَ: اَ لْـفُقَهاءُ وَ الاُْمَراءُ»
دو گروه از امّت من اگر صالح شوند، امّتم صالح مى شوند و اگر فاسد شوند، امّتم فاسد مى شوند. عرض شد اى رسول خدا آن دو گروه کدامند؟ فرمودند: عالمان و حاکمان.[۲]
امیرمؤمنان على علیه السلام فرمودند:
«زَلّهُ العالم تُفسد العَوالِم»[۳]
«لغزش عالم، همه ى عالمها را تباه مى سازد.»
و نیز فرمود:
«زلّه العالم کانکِسار السّفینَه تُغَرق و تُغرقُ معَها غَیرها»[۴]
«لغزش عالم همانند شکسته شدن کشتى در دریا است هم خود غرق مىشود و هم موجب غرق شدن سرنشینانش مى گردد.»
امام صادق علیه السلام در ضمن گفتارى فرمودند:
«یغفر للجاهل سبعون ذنباً قبل ان یغفر للعالم ذنب واحد»[۵]
«هفتاد گناه از جاهل، بخشیده مىشود قبل از آنکه یک گناه از عالم، بخشیده گردد.»
نیز رسول اکرم صلى الله علیه وآله فرمودند:
در روز قیامت، خداوند با سه کس سخن نگوید، و به آنها توجه نکند و آنها را پاک نسازد و براى آنها عذاب دردناک است:
«شیخ زان و ملک جبّار و مُقِلّ مُختال»[۶]
«پیر زناکار، و سلطان جبار و فقیر متکبر.»
امام صادق علیه السلام به یکى از اصحاب به نام شقرانى فرمود:
«ان الحسن من کل احد حسنٌ و انّه منک احسن لمکانک منّا، و انّ القبیح من کل احد قبیح و انّه منک اقبح»[۷]
«اى شقرانى! نیکى از هر شخص نیکو است، ولى از تو که به ما نسبت دارى نیکوتر است، و زشتى از هر کسى زشت است ولى از تو زشتتر.»
[۱] . المواعظ العددیه، ص۱۲۵.
[۲] . بحار، چاپ بیروت، ج۷۴ ص۱۵۴.
[۳] . غررالحکم، ج۱ ص۴۲۶.
[۴] . غررالحکم، ج۱ ص۴۲۶.
[۵] . کافى، ج۱ ص ۴۷.
[۶] . کافى، ج۲ ص۳۱۱.
[۷] . سفینه البحار، ج۱ ص۷۰۸.