نجات یک فرد یعنی نجات یک اجتماع/ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمیعاً
هـر کـس نفسی را به ناحق بکشد گویا همه مردم را کشته است و هـر کـس نفسی را زنـده کـنـد گویا همه مردم را زنده کرده است.
مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمیعاً (مائده ۳۲)
قابل توجه اینکه در روایات متعددى وارد شده است که آیه اگر چه مفهوم ظاهرش مرگ و حیات مادى است اما از آن مهمتر مرگ و حیات معنوى یعنى گمراه ساختن یک نفر یا نجات او از گمراهى است.
سـمـاعـه می گوید: از امـام صـادق (علیه السلام ) درباره آیه فوق پرسیدم. فـرمـود: مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ ضَلَالٍ إِلَى هُدًى فَکَأَنَّمَا أَحْیَاهَا وَ مَنْ أَخْرَجَهَا مِنْ هُدًى إِلَى ضَلَالٍ فَقَدْ قَتَلَهَا هر که او را از گمراهى بسوى هدایت برد گویا او را زنده کرده و هر که او را از هدایت بسوى گمراهى برد، گویا او را کشته است . (اصول کافى ج : ۳ ص : ۲۹۹ روایه :۱)
فـضـیـل بـن یـسـار هم از امام صادق (علیه السلام ) تفسیر این آیه را پرسید، امام فرمود: مِنْ حَرَقٍ أَوْ غَرَقٍ ثُمَّ سَکَتَ ثُمَّ قَالَ تَأْوِیلُهَا الْأَعْظَمُ أَنْ دَعَاهَا فَاسْتَجَابَتْ لَهُ: یعنى منظور از کشتن و نجات از مرگ که در آیه آمده نجات از آتشسوزى یا غرقاب و مانند آن است ، سپس امام سکوت کرد و بعد فرمود: تاویل اعظم و مفهوم بزرگتر آیه این است که دیگرى را دعوت به سوى راه حق یا باطل کند و او دعوتش را بپذیرد. (اصول کافى ج : ۳ ص : ۳۰۰ روایه :۳.)