پاداش نجات از گمراهی

رسالت انبیاء و ائمه اطهار علیهم السلام، خارج کردن انسان‏ها از ظلمات به سوى نور بوده است و اگر انسانى از ظلمات به سوی نور هدایت شود، مثل این است که همه انسان‏ها زنده شده‌اند. چون یک انسان صالح مى‏تواند جامعه‌ای را به سوی اصلاح و نور هدایت کند؛ «و من احیاها فکانّما احیا الناس جمیعاً» هر کس انسانی را از مرگ نجات دهد کأنه همه انسانها را نجات داده است. (مائده ۳۲)

حضرت امام حسن عسگرى علیه السلام هم درباره انسان هدایتگر می‌فرمایند: ِ أَلَا فَمَنْ هَدَاهُ وَ أَرْشَدَهُ وَ عَلَّمَهُ شَرِیعَتَنَا کَانَ مَعَنَا فِی الرَّفِیقِ الْأَعْلَى.

آگاه باشید که اگر کسى که جاهلى را راهنمایى و ارشاد کند و شریعت ما را به او بیاموزد همراه ما در نزد خداوند خواهد بود. (بحارالانوار، ج ۲/ ص ۲)

پس چقدر سعادتمند است کسی که پا در جای پای انبیاء و ائمه اطهار علیهم السلام گذاشته است.