اینکه شخص عالم مردم به چیزی امر و نهی کند که خود بدان ملتزم نیست در دید مردم بسیار زشت و ناپسند است و یقیناً این را اگر بفهمند که:
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند
اثرات سوئی بر روی آنها خواهد گذاشت و آن عالم دینی جایگاهش را در نزد مردم از دست خواهد داد و از چشم آنها خواهد افتاد.
نه‌تنها در نزد مردم این نوع دورویی و رفتار متناقض زشت و ناپسند است بلکه دین مبین اسلام هم از آن نهی فرموده است.
خداوند متعال در قرآن کریم درباره علمای یهود که به تورات ملتزم نبودند می‌فرمایند:
«مَثَل الَّذینَ حُمِّلُوا التّوراهِ ثمّ لم یَحمِلوها کَمَثل الحِمارِ یَحمل اَسفاراً»
«کسانى که به دستورات تورات، مکلف شدند، ولى حق آن را ادا کردند، همانند الاغى هستند که کتابهایى با خود حمل می‌کند (و از آن کتابها بهره‌ای جز سنگینى آنها نبرد).[۱]
حضرت امام على علیه السلام هم در ضمن حدیث مفصلی می‌فرمایند: «لا تَـکُنْ مِمَّنْ … یَنْهى وَ لا یَنْتَهى وَ یَاْمُرُ بِمالا یَاْتى…»[۲]
از کسانى نباش که از گناه بازمی‌دارند، اما خود بازنمی‌ایستند، به کارهایى فرمان می‌دهند که خود انجام نمی‌دهند!
____________
[۱]. جمعه /۵
[۲]. نهج‌البلاغه، از حکمت ۱۵۰
