نقش تغذیه و لقمه در زمینه سازی گناه و فساد
از نظر علم و دین مسلم است که علاوه بر اینکه غذا در جسم انسان اثر می گذارد و موجب حفظ و تقویت آن می گردد در روح انسان نیز اثر می گذارد. همانگونه که غذای سمّی جسم انسان را مسموم می کند، غذای حرام روح انسان را آلوده می نماید.
در آیه ۳ سوره ی مائده می‌خوانیم:
«حُرّمتْ عَلیکُم الْمَیتَه والدّم ولَحْم الخِنزیر وَما اُهِلَّ لِغَیر اللّه به… »
«گوشت مردار و خون و گوشت خوک و حیوان هایی که به غیر نام خدا ذبح شوند و… بر شما حرام است. »
غذایی که اسلام حرام کرده بدون علت و حکمت نیست.
مثلاً یکی از غذاهای حرام در اسلام گوشت خوک است. گوشت خوک در دنیا رواج دارد، بسیاری از مردم غیر مسلمان از آن استفاده می کنند و آن را به عنوان غذای مطبوع می‌خورند.
گاهی بعضی از غرب زدگان می گویند: چرا گوشت خوک حرام است؟
این گوشت که ضرر ندارد و اگر گوشت خوک انگل زاست و تولید کرم تریشین و… می کند، تکنیک و پیشرفت علوم، این آثار را از بین می برد، بنابراین وقتی گوشت خوک زیان جسمی نداشت پس چرا حرام باشد؟
پاسخ سؤال بسیار روشن است، افرادی که این سؤال را مطرح می کنند یک طرف قضیه را می بینند، فرضاً گوشت خوک ضرر جسمی نداشته باشد، ولی ضررهای روحی آن را نمی توان انکار کرد.
خوک یک حیوان بی بند و بار و کثیف و تنفرآور است، حیوانی که خوی این چنین دارد در گوشت او نیز چنین زمینه ای وجود دارد و انسانی که گوشت خوک می خورد خوی بی بند و باری و پلیدی و شهوترانی را از خوک به سوی خود منتقل می نماید و در این هیچ شکی نیست.
قرآن یهودیان تیره دل و کارشکن را به «أکّالون لِلسُّحت» [۱] «بسیار حرام خوار»، یاد کرده است؛ و این تعبیر هشدار عمیقی است برای آنان که غذای حرام می‌خورند که چنین کسانی همچون یهودیان شکم پرست کارشکنی کرده و همواره سد راه دین هستند و خلاف قانون را روش معمول خود می دانند.
زیان های جسمی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حرام خواری بر کسی پوشیده نیست و یکی از بزرگترین خطراتی است که انسان را از نظر فردی و اجتماعی به نابودی و سقوط تهدید می کند.
در قرآن می‌خوانیم:
«و لا تَاکُلوا امْوالکم بَینَکم بِالباطِل و تُدلوا بها الی الحُکّام لِتَاکُلوا فَریقاً من أموالِ النّاس بِالاِثم و أنتم تعلمون» [۲]
«و اموال یکدیگر را به باطل (و نا حق) در میان خود نخورید و برای خوردن قسمتی از مال مردم بر اساس گناه، (قسمتی از) آن را به قاضیان ندهید، در حالی که می دانید. »
رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:
«لَعن اللّه الرّاشی والمُرتشی والسّاعی بینهما» [۳]
«خداوند لعنت کند، گیرنده رشوه و دهنده رشوه را و همچنین آن‌کس را که واسطه میان آن دو است. »
امام صادق علیه‌السلام فرمودند:
«السُّحت أنواعٌ کثیره»
«مال حرام دارای انواع بسیار است. »
و مزد زن زناکار و پول شراب را از انواع سحت شمرده، آنگاه فرمود:
«فامّا الرُّشا فی الحُکم فَهو الکُفر باللّه العَظیم» [۴]
«اما رشوه گرفتن برای قضاوت کفر به خدای بزرگ است. »
در قرآن می‌خوانیم:
«إنّ الّذینَ یَأکلونَ اَموال الیَتامی ظُلماً انّما یَأکلون فی بُطونِهم ناراً و سَیصلون سَعیراً» [۵]
«کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‌خورند، همانا آتش می‌خورند و به‌زودی در آتش سوزان می‌سوزند. »
———–
[۳]. وسائل الشیعه، ج ۱۲ باب ۵ (ابواب مایکتسب به)
منبع: گناه شناسی، ص ۸۰-۸۲.
