مؤمن نباید وعده‌ای دهد که از وفای به آن اطمینان ندارد
مؤمن نباید وعده‌ای دهد که از وفای به آن اطمینان ندارد[۱] و اگر وعده داد باید به آن وفا کند وگرنه هم از چشم مردم و هم از چشم خدا می‌افتد و اطمینان مردم را از دست خواهد داد حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرماید: «وَ إِیاک … أَنْ تَعِدَهُمْ فَتُتْبِعَ مَوْعِدَک بِخُلْفِک فَإِنَّ … الْخُلْفَ یوجِبُ الْمَقْتَ عِنْدَ اللَّهِ وَ النَّاس؛ از خلف وعده بپرهیز که آن موجب خشم و غضب خدا و مردم از تو میشود.»[۲]
[۱]. حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام): «لَا تَعِدَنَ عِدَهً لَا تَثِقُ مِنْ نَفْسِکَ بِإِنْجَازِهَا؛ وعده‌ای نده که از وفای به آن اطمینان نداری.» غرر الحکم و درر الکلم، ص: ۷۵۱
[۲]. نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص: ۴۴۴.
