در کجای قرآن از دوستی با جنس مخالف منع شده است؟
به دوستی با جنس مخالف در دو جای قرآن اشاره و مورد انکار و منع قرار گرفته است یکی در سوره مائده آیه ۵ که می‌فرماید: «… آتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ وَ لاَمُتَّخِذِی أَخْدَانٍ…، مهرهایشان را به ایشان بدهید درحالی‌که خودتان پاک‌دامن هستید و نه زناکار و نه آنکه در پنهانی با زنان رابطه دوست داشته باشید…»
این آیه شریفه مردان را به‌طور مستقیم و به دلالت مطابقی و زنان را به‌طور غیرمستقیم و به دلالت التزامی از رابطه دوستی با جنس مخالف منع می‌کند، به این صورت که وقتی مردان از دوستی منع شدند، معنی ندارد که زنان مجاز به دوستی باشند چون دوستی دوطرفه است و اگر یک‌طرف مخاطب واقع شد و از دوستی منع شد به این معنی است که طرف دیگر هم حق دوستی با جنس مخالف را ندارد.
در سوره نساء آیه ۲۵ که در مورد ازدواج با کنیزان است خداوند متعال می‌فرمایند:
«فَانکِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَیْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلاَ مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ، پس با اجازه خانواده‌هایشان با آنان ازدواج کنید و مهرشان را به‌طور پسندیده به آنان بدهید [به‌شرط آنکه] پاک‌دامن باشند نه زناکار و نه دوست گیران پنهانی با مردان.»
