حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام شخص جاهل را بنده شهوت معرفی می‌کنند:
«الجاهل عبد شهوته، انسان نادان بنده شهوت خویش است»[۱]
شهوت‌پرست بنده شهوت است چراکه اصلاً حکمت و علم با شهوت‌پرستی سازگار نیست:
مطالب مرتبط
«لا تسکن الحکمه قلبا مع شهوه، حکمت و دانش در قلبی که جای شهوت‌پرستی است، ساکن نمی‌شود.»[۲]
همچنین حضرت شهوت‌پرست را به اسیری تشبیه می‌کنند که هرگز روی آزادی را نخواهد دید:
«عَبْدُ الشَّهْوَهِ اسیرٌ لاَ ینْفَک اَسْرُهُ؛ برده شهوت چنان اسیر است که هرگز روی آزادی را نخواهد دید»[۳]
یعنی، انسان نادان مثل برده خوار و ذلیلی است که در برابر شهوت، به‌قدری عقلش را از دست می‌دهد که هیچ اراده و اختیاری از خود ندارد.
[۱]. غررالحکم، حدیث ۴۴۹
[۲]. شرح غررالحکم؛ حدیث ۱۰۹۱۵
[۳]. غررالحکم، حدیث ۶۳۰۰.
