حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام شهوت‌پرستی را منشأ شر و بدبختی معرفی می کنند:
«سَبَبُ الشَّرِّ غَلَبَهُ الشَّهْوَهِ سبب شر، غلبه شهوت است»[۱].
یکی از مصادیق شر که از شهوت پرستی حاصل می شود ارتکاب گناهان است:
«اهجروا الشهوات فانها تقودکم الی رکوب الذنوب و التهجم علی السیئات، از شهوات سرکش بپرهیزید که شما را به ارتکاب انواع گناهان و هجوم بر معاصی می‌کشاند.»[۲]
یکی دیگر از مصادیق شر گمراهی و ضلالت است که از شهوت پرستی به وجود می آید:
«کیفَ یسْتَطیعُ الهُدی مَنْ یغلِبُهَا الهَوی; چگونه می‌تواند انسان به هدایت برسد، درحالی‌که هوای نفس‌بر او غالب گردیده است».[۳]
شهوت پرست نه تنها هدایت نمی شود بلکه دینش را هم از دست می دهد:
«طاعه الشهوه تفسد الدین، فرمانبرداری ازشهوات نفسانی، دین انسان را فاسد می‌کند.»[۴]
شهوت پرستی موجب محرومیت از بهشت می شود:
«من اشتاق الی الجنه سلا عن الشهوات، کسی که مشتاق بهشت باشد بایدشهوت پرستی را فراموش کند»[۵]
[۱]. شرح غررالحکم، حدیث ۵۵۳۳.
[۲] . غرر الحکم، حدیث ۲۵۰۵.
[۳]. شرح غررالحکم، حدیث ۷۰۰۱.
[۴] . شرح غرر الحکم، حدیث ۵۹۸۵.
[۵] . شرح غررالحکم، حدیث ۸۵۹۱.
مطالب مرتبط:
