یکی از انگیزه‌های اصلی بی‌حجابی و پوشیدن لباس‌های نامتعارف و جلف، از سوی بانوان شهرت‌طلبی و جلب‌توجه دیگران (مخصوصاً جنس مخالف) است که در غالب موارد ناشی از یک کمبود و نیاز درونی است. درحالی‌که از نظر دین مبین اسلام شهرت یافتن و انگشت‌نما شدن در لباس، مرکب و هر چیزی دیگر در روایات متعدد، مذموم و ناپسند است.
حضرت امام حسین (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند:
«مَنْ لَبِسَ ثَوْباً یُشْهِرُهُ کَساهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ ثَوْباً مِنَ النّارِ؛ هرکس لباس شهرت و انگشت‌نما بپوشد، خداوند او را در روز قیامت لباسی از آتش خواهد پوشاند.»[۱]
لذا باید با تقویت ارتباط با خداوند روحمان را از نیازها و کمبودهای کاذب پاک بکنیم تا به صورت شهرت‌طلبی و خودنمایی بروز نکنند.
[۱]. کافى: ج ۶، ص ۴۴۵، ح ۴.
