نقش فرار از بیکاری و پر کردن وقت آزاد در تضمین عفت و پاکدامنی
یکی از آفات عفاف که زمینه ابتلای انسان به فساد و فحشاء را فراهم میکند، بیکاری است که در روایات، بهشدت از آن نهی شده است.
از حضرت رسولالله صلیالله علیه و اله نقل شده است که میفرمایند: «أن الله یبغض الصحیح الفارغ لا فی شغل الدنیا و لا فی شغل الآخره. خداوند نسبت به فرد سالم بی کار که نه مشغول کار دنیاست و نه مشغول کار آخرت، خشمگین است.»[۱] چراکه مشغله داشتن پیشگیریکننده از مفاسد، میتواند باشد.
حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام میفرمایند: «القلب الفارغ یبحث عن السوء و الید الفارغه تنازع إلی الإثم؛ دل کسی که مشغله ای ندارد، به دنبال کار زشت است و دستش بهسوی گناه دراز میشود.»[۲] از این رو قرآن کریم میفرماید: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب؛ هنگامیکه از کاری فارغ شدی، به کار دیگر بپرداز.»[۳] لذا مؤمنین اوقات فراغت ندارند و به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام وقتشان پراست[۴] و برای تمام وقت خود برنامه دارند، کار، عبادت، تفریح و استراحت چراکه به فرموده حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام اگر نفست را مشغول نکنی مشغولت خواهد کرد.[۵]
[۱]. نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۱۷، ص ۱۴۶
[۲]. نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۲۰، ص ۳۰۳.
[۳]. انشراح، ۷.
[۴]. نهج البلاغه، قصار ۳۳۳.
[۵]. النفس ان لم تشغله شغلک: مجموعه ورام، ج ۲، ص ۱۳۵ و مطهری، مرتضی؛ تعلیم و تربیت؛ ص ۴۱۴.