برخی برای توجیه اینکه اقلیت‌ها نباید حجاب داشته باشند ادعا می‌کنند که در زمان پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) هیچ اجباری در پوشش اسلامی برای زنان غیرمسلمان وجود نداشته و اقلیت‌ها در انتخاب نوع پوشش کاملاً مختار بوده اند؟!
در پاسخ به این افراد باید گفت که در صدر اسلام نیازی به الزام اقلیت‌های دینی به حفظ حجاب نبوده است، چون حجاب زنان آن‌ها که برگرفته‌شده از آموزه‌های کتاب‌های آسمانی‌شان بود به‌مراتب بیشتر و سخت‌تر از حجاب موردنظر اسلام بوده است که هم‌اکنون هم راهبه ها و اقشار مؤمن اقلیت‌ها بدون هیچ‌گونه اجبار و الزامی به حجاب کامل و مورد تایید اسلام پایبند هستند.
شهید مطهری دراین‌باره می‌گوید: «در ایران و در بین یهود و مللی که از فکر یهود پیروی می‌کردند حجاب به‌مراتب شدیدتر ازآنچه اسلام می‌خواست وجود داشت. در بین این ملت‌ها وجه و کفین هم پوشیده می‌شد، بلکه در بعضی از ملت‌ها سخن از پوشیدن زینت زن و چهره زن نبود، سخن از پنهان کردن زن و به‌اصطلاح «قایم» کردن زن بود و این فکر به‌صورت عادت سفت و سختی درآمده بود. اسلام گرچه پوشانیدن وجه و کفین را واجب نکرد ولی تحریم هم نکرد، یعنی اسلام علیه پوشانیدن چهره قیام نکرد و باز گذاشتن را واجب ننمود و درنتیجه ملت‌های غیر عرب که مسلمان شدند از همان عادت و رسم دیرین خود تبعیت کردند.»[۱]
ویل دورانت در مورد سخت‌گیری شدید قوم یهود و قانون تلمود درباره زنان می‌نویسد: «اگر زنی به نقض قانون یهود می‌پرداخت چنان‌که مثلاً بی‌آنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم می‌رفت و یا در شارع عام نخ می‌رشت یا با هر سنخی از مردان درد دل می‌کرد یا صدایش آن‌قدر بلند بود که چون در خانه‌اش تکلم می‌نمود همسایگانش می‌توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد».[۲]
