روزه خواری علنی و در ملأ عام
روزه خواری گناه کبیره است. اما روزه خواری علنی گناه کبیره به توان چند است.
چون در روزه خواری علنی چند چیز وجود دارد که گناه صغیره را کبیره می کند، گناه کبیره را بزرگتر و شدیدتر می کند.
یکی خود علنی بودن گناه، تظاهر به گناه و آشکارا گناه کردن است.
که یک نوع دهن کجی به دین و دستور خداست.
امیرالمؤمنین على (علیه السلام) فرمود:
إِیاک وَ الْمُجَاهَرَهَ بِالْفُجُورِ فَإِنَّهَا مِنْ أَشَدِّ الْمَآثِم
از آشکار کردن گناهان بپرهیز، که از شدیدترین گناهان است. عیون الحکم والمواعظ، ص۹۵
مشکل دیگری که در روزه خواری علنی وجود دارد کوچک شمردن و کوچک دیدن گناه است، یعنی کسی که علنی روزه خواری علنی می کند از کارش شرم ندارد ، براش فرقی ندارد مردم ببینند که دستور خدا را زیر پا می گذارد.
حضرت امیرالمؤمنین على (علیه السلام) مى فرماید:
أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُه
بزرگترین گناهان، آن گناهی است که صاحبش آن را کوچک بداند. کلمه التقوی، ج۲، ص۲۹۴
بعضی ها هر روز علنی روزه خواری می کنند یعنی بر گناه خودشون اصرار دارند، بر اشتباه خودشان پافشاری می کنند.
حضرت امیرالمؤمنین على (علیه السلام) فرمود:
إِیاک وَ الْإِصْرَارَ فَإِنَّهُ مِنْ أَکبَرِ الْکبَائِرِ وَ أَعْظَمِ الْجَرَائِم مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۳۶۸.
از اصرار بر گناه بپرهیز، چرا که از بزرگ ترین جرمهاست.