چگونه ممکن است با زیارت امام حسین علیه‌السلام و یا گریه بر مظلومیت آن امام علیه‌السلام خداوند متعال تمام گناهان ما را ببخشد؟ سیّدالشهداء امام حسین علیه‌السلام هرچه داشت در راه خدا و خداوند متعال در مقابل آن همه ایثار که بقاء دین و احیاء سنّت رسول گرامی اسلام صلی‌الله و علیه وآله مرهون اوست به زائرین و عزاداران و گریه کنندگان بر سیّد الشهداء عنایتی فرموده است.
امام صادق علیه‌السلام به فضیل فرمود: » تَجْلِسُونَ وَتُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِداکَ، قالَ: إِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فَاَحْیُوا أَمْرَنا یا فُضَیْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ اَحْیی أَمْرَنا یا فُضَیْلُ مَنْ ذَکَرَنا أَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِثْلُ جَناحِ الذُبابِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَلَو کانَتْ أَکْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ؛ آیا مجالس عزا بر پا می‌کنید و از اهل‌بیت علیهم‌السلام و آنچه بر آنان گذشته است صحبت می‌کنید؟ فضیل گفت: آری قربانت گردم، امام فرمود: این‌گونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده گردانید که هرکس امر ما را زنده کند مورد لطف و مرحمت خدا قرار می‌گیرد. ای فضیل! هرکس از ما یاد کند یا نزد او از ما یاد کنند و به‌اندازه بال مگسی اشک بریزد، خدا گناهانش را می‌آمرزد اگرچه بیش از کف دریا باشد «. [۱]
[۱]» حدّثنی محمّد بن الحسن بن الولید، عن محمّد بن الحسن الصّفّار، عن الحسن بن موسی الخشّاب، عن بعض رجاله، عن أبی عبداللَّه علیه السلام قال: إنّ زائر الحسین جعل ذنوبه جسراً علی باب داره ثمّ یعبّرها، کما یخلف أحدکم الجسر ورأ إذا عبر؛ محمّد بن الحسن بن الولید، از محمّد بن حسن الصّفار، از حسن موسی الخشّاب، از برخی رجالش، از حضرت ابی عبداللَّه علیه‌السلام حضرت فرمودند: زائر حسین علیه‌السلام گناهانش را پلی در درب خانه‌اش قرار داده که از آن عبور می‌کند همان طوری که یکی از شما وقتی از پل عبور نمودید آن را عقب سر می‌گذارید.
یعنی زیارت سیّدالشهداء علیه‌السلام سبب میشود که گناهان محو و زائل گردند«.
» حدّثنی محمّد بن جعفر الرزّاز، عن محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، عن محمّد بن إسماعیل، عن صالح بن عقبه، عن بشیر الدّهان، عن أبی عبداللَّه‌علیه‌السلام، قال: إنّ الرّجل لیخرج إلی قبر الحسین‌علیه‌السلام، فله إذا خرج من أهله بأوّل خطوه مغفره من ذنوبه، ثمّ لم یزل یقدّس بکلّ خطوه حتّی یأتیه، فإذا أتاه ناجاه اللَّه عزّوجلّ فقال: عبدی سلنی أُعطک، اُدعنی أُجبک، اطلب منّی أُعطک، سلنی حاجتک أقضیها لک، قال: وقال أبو عبداللَّه‌علیه‌السلام: وحقّ علی اللَّه أن یعطی ما بذل؛ محمّدبن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسین بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از صالح بن عقبه، از بشیر دهان، از ابی عبداللَّه‌علیه‌السلام، حضرت درباره کسی که به زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام می‌رود فرمودند:
وی هنگامی که از اهلش جدا میشود به هر قدمی که برمی‌دارد گناهانش آمرزیده میشود و سپس پیوسته به هر قدمی تقدیس و تنزیه شده تا به قبر مطهر می‌رسد وقتی به آنجا رسید خداوند متعال او را خوانده و می‌فرماید:
بنده من از من سؤال کن تا به تو اعطاء کنم، من را بخوان تا اجابتت نمایم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمایم.
راوی گفت: امام علیه‌السلام فرمودند:
و حق است بر خدا که آنچه بذل نموده را اعطا فرماید.
وعنه بهذا الإسناد عن صالح بن عقبه، عن الحارث بن المغیره، عن أبی عبداللَّه‌علیه‌السلام قال: إنّ للَّه ملائکه موکّلین بقبر الحسین‌علیه‌السلام فإذا همّ الرّجل بزیارته أعطاهم اللَّه ذنوبه، فإذا خطا محوها، ثمّ إذا خطا ضاعفوا حسناته، فما تزال حسناته تضاعف حتّی توجب له الجنّه، ثمّ اکتنفوه وقدّسوه وینادون ملائکه السّماء أن قدّسوا زوّار حبیب حبیب اللَّه، فإذا اغتسلوا ناداهم محمّدصلی الله وعلیه وآله: یا وفد اللَّه أبشروا بمرافقتی فی الجنّه، ثمّ ناداهم أمیرالمؤمنین‌علیه‌السلام: أنا ضامن لقضاء حوائجکم ودفع البلاء عنکم فی الدّنیا والآخره، ثمّ اکتنفوهم عن أیمانهم وعن شمائلهم حتّی ینصرفوا إلی أهالیهم؛ و از محمّد بن الحسین بن ابی الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغیره، از حضرت ابی عبداللَّه‌علیه‌السلام حضرت فرمودند:
خداوند متعال فرشتگانی دارد که موکّل قبر مطهر حضرت حسین بن علی‌علیهماالسلام می‌باشند، هنگامی که شخص قصد زیارت آن حضرت را می‌نماید خداوند گناهان او را به این فرشتگان اعطا نموده و در اختیار آن‌ها می‌گذارد وقتی وی قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو می‌کنند سپس وقتی قدم بعدی را برداشت حسنات او را مضاعف می‌نمایند و پیوسته حسنات او را مضاعف کرده تا جائی که بهشت را برای وی واجب می‌گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقدیس و تنزیهش می‌نمایند و سپس فرشتگان آسمان را ندا می‌دهند که زوار حبیب حبیب خدا را تقدیس و تنزیه نمائید و وقتی زوار غسل زیارت نمودند حضرت محمدصلی الله وعلیه وآله ایشان را ندا داده و می‌فرماید:
ای مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود.
سپس امیرالمؤمنین‌علیه‌السلام ایشان را ندا داده و می‌فرماید:
من ضامنم که حوائج شما را برآورده و در دنیا و آخرت بلا و محنت را از شما دور نمایم.
پس از آن فرشتگان دور ایشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خویشاوندان خود باز گردند«. حدّثنی أبی رحمه اللَّه، عن سعد بن عبداللَّه، عن أبی عبداللَّه الجامورانیّ الرّازیّ، عن الحسن بن علیّ بن أبی حمزه، عن الحسن بن محمّد بن عبد الکریم، عن المفضّل بن عمر، عن جابر الجعفیّ، قال: قال أبو عبداللَّه‌علیه‌السلام فی حدیث طویل: فإذا انقلبت من عند قبر الحسین‌علیه‌السلام ناداک منادٍ لو سمعت مقالته لأقمت عمرک عند قبر الحسین‌علیه‌السلام، وهو یقول: طوبی لک أیّها العبد قد غنمت وسلمت قد غُفر لک ما سلف فاستأنف العمل – وذکر الحدیث بطوله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از عبداللَّه الجامورانی رازی، از حسن بن علی بن ابی حمزه، از حسن بن محمّد بن عبدالکریم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفی، وی می‌گوید:
حضرت ابو عبداللَّه‌علیه‌السلام در ضمن حدیث طولانی فرمود:
هنگامی که از نزد قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسین‌علیه‌السلام برگشتی منادی تو را می‌خواند که اگر صدا و گفتارش را می‌شنیدی تمام عمر خود را حاضر بودی نزد قبر مطهر صرف و طی نمائی.
منادی می‌گوید: ای بنده خوشا به حال تو، همانا غنیمت بردی و سالم برگشتی، تمام گناهان گذشته‌ات پاک گردید پس از ابتدا عمل نما…».
«حدّثنی أبو العبّاس الرزّاز، قال: حدّثنا محمّد بن الحسین ابن أبی الخطّاب، عن محمّدبن إسماعیل، عن الخیبریّ، عن الحسین بن محمّد القمّیّ، قال: قال أبو الحسن موسی‌علیه‌السلام: أدنی ما یثاب به زائر الحسین‌علیه‌السلام بشاطی‌ء الفرات إذا عرف حقّه وحرمته وولایته أن یغفر له ما تقدّم من ذنبه وما تأخّر؛ ابوالعبّاس رزّاز می‌گوید: محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از خیبری، از حسین ابن محمّد القمّی، وی می‌گوید: حضرت ابوالحسن موسی‌علیه‌السلام فرمودند:
کمترین ثواب و اجر به کسی که حضرت امام حسین علیه‌السلام را در کنار فرات زیارت می‌کند مشروط به اینکه حق و حرمت و ولایت آن جناب را بشناسد می‌دهند این است که گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزند».
حدّثنی أبی‌رحمه الله، عن الحسین بن الحسن بن اُبان، عن محمّد بن أورمه، عن زکریّا المؤمن أبی عبداللَّه، عن عبداللَّه بن یحیی الکاهلیّ، عن أبی عبداللَّه‌علیه‌السلام، قال: من أراد أن یکون فی کرامه اللَّه یوم القیامه وفی شفاعه محمّدصلی الله وعلیه وآله، فلیکن للحسین زائراً ینال من اللَّه أفضل الکرامه وحسن الثّواب، ولا یسأله عن ذنب عمله فی حیاه الدّنیا، ولو کانت ذنوبه عدد رملٍ عالج وجبال تهامه وزبد البحر، إنّ الحسین [بن علی] علیهماالسلام قتل مظلوماً مضطهداً نفسه عطشاناً هو واهل‌بیته وأصحابه؛ پدرم، از حسین بن الحسن بن أبان، از محمّد بن اورمه، از زکریّا المؤمن ابی عبداللَّه، از عبداللَّه بن یحیی الکاهلی، از حضرت ابی عبداللَّه‌علیه‌السلام، حضرت فرمودند:
کسی که می‌خواهد روز قیامت در کرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمدصلی الله وعلیه وآله شاملش گردد پس باید حسین علیه‌السلام را زیارت کند چه آنکه بالاترین کرامت حق تعالی به وی رسیده و ثواب و اجر نیک به او داده میشود و از گناهانی که در زندگانی دنیا مرتکب شده وی را مورد سؤال و بازخواست قرار نمی‌دهند اگرچه گناهانش به تعداد ریگ‌های بیابان و به بزرگی کوه‌های تهامه و به مقدار روی دریاها باشد، حسین بن علی‌علیهماالسلام در حالی کشته شد که:
اوّلاً: مظلوم بود.
ثانیاً: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.
ثالثاً: خود و اهل‌بیت و اصحابش تشنه بودند.
حدّثنی أبی‌رحمه الله، عن سعد بن عبداللَّه، عن أحمد بن محمّد بن عیسی، عن محمّد بن خالد البرقیّ، عن القاسم بن یحیی بن الحسن بن راشد، عن جدّه الحسن بن راشد، عن أبی إبراهیم‌علیه‌السلام، قال: من خرج من بیته یرید زیاره قبر أبی عبداللَّه الحسین بن علی‌علیهماالسلام وکّل اللَّه به ملکاً فوضع أصبعه فی قفاه، فلم یزل یکتب ما یخرج من فیه حتّی یرد الحائر، فإذا خرج من باب الحائر وضع کفّه وسط ظهره ثمّ قال له: أمّا ما مضی فقد غفر لک فأستأنف العمل.
وبهذا الإسناد، عن الحسن بن راشد، عن إبراهیم بن أبی البلاد باسناده مثله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از محمّد ابن خالد برقی، از قاسم بن یحیی بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابی ابراهیم‌علیه‌السلام، آن حضرت فرمودند:
کسی که از خانه‌اش خارج شده و قصدش زیارت قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسین بن علی‌علیهماالسلام باشد خداوند متعال فرشته‌ای را بر او می‌گمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پیوسته آن چه از دهان این شخص خارج میشود می‌نویسد تا به حائر وارد گردد و وقتی از درب حائر خارج شد کف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او می‌گوید:
آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اینک از ابتداء به عمل بپرداز و با همین اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهیم بن ابی البلاد به أسنادش حدیثی مثل همین حدیث را نقل نموده.
حدّثنی محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر الحمیریّ، عن أبیه، عن علیّ بن محمّد بن سالم، عن محمّد بن خالد، عن عبداللَّه بن حمّاد الأنصاریّ، عن عبداللَّه بن عبد الرّحمان الأصمّ، عن عبداللَّه بن مسکان، قال: شهدت أبا عبداللَّه‌علیه‌السلام وقد أتاه قوم من أهل خراسان فسألوه، عن إتیان قبر الحسین‌علیه‌السلام وما فیه من الفضل. قال: حدّثنی أبی، عن جدّی أنّه کان یقول: من زاره یرید به وجه اللَّه أخرجه اللَّه من ذنوبه کمولود ولدته أمّه، وشیّعته الملائکه فی مسیره، فرفرفت علی رأسه قد صفّوا بأجنحتهم علیه حتّی یرجع إلی أهله، وسألت الملائکه المغفره له من ربّه وغشیّته الرّحمه من أعنان السّماء، ونادته الملائکه: طبت وطاب من زرت، وحفظ فی أهله؛ محمّد بن عبداللَّه بن جعفر حمیری، از پدرش، از علی بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللَّه بن حمّاد انصاری، از عبداللَّه بن عبدالرّحمن أصمّ، از عبداللَّه بن مسکان، وی می‌گوید:
حضور مبارک حضرت ابا عبداللَّه‌علیه‌السلام رسیدم در حالی که گروهی از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرف شده بودند، ایشان از آن جناب راجع به زیارت قبر حضرت حسین بن علی‌علیهماالسلام و ثوابی که در آن است سؤال نمودند؟
حضرت فرمودند:
پدرم از جدم نقل کردند که می‌فرمودند:
کسی که آن حضرت را صرفاً برای خدا و به قصد قربت زیارت کند خداوند متعال از گناهان رهایش نموده و او را همچون نوزادی که مادر زائیده قرار می‌دهد و در طول سفرش فرشتگان مشایعتش کرده و بالای سرش بال‌های خود را گشوده و با این حال او را همراهی کرده تا به اهلش باز گردد و نیز فرشتگان از خداوند می‌خواهند که او را بیامرزد و از اطراف و اکناف آسمان رحمت واسعه الهی او را فرا گرفته و فرشتگان ندا کرده و به وی می‌گویند: پاک هستی و آن کس که زیارتش نمودی نیز پاک و مطهر است و پیوسته وی را بین اهل و خویشانش حفظش می‌نمایند.
منبع: شیعه نیوز
