پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هرگاه بنده در دل شب تار با سروَر خود خلوت کند و با او به راز و نیاز پردازد، خداوند دلش را نورانى گرداند … سپس به فرشتگانش گوید: «اى فرشتگان من! به بنده ام بنگرید که در دل شب تار که هرزه درایان به لهو سرگرمند و غافلان خفته اند، با من خلوت کرده است. گواه باشید که من او را آمرزیدم».
إنَّ العَبدَ إذا تَخَلّى بِسَیِّدِهِ فی جَوفِ اللَّیلِ المُظلِمِ و ناجاهُ، أثبَتَ اللّهُ النورَ فی قَلبِهِ … ثُمّ یقولُ جَلَّ جلالُهُ لِملائکَتِهِ: یا ملائکَتی، انظُرُوا إلى عَبدِی، فقد تَخَلّى بی فی جَوفِ اللَّیلِ المُظلِمِ و البطّالونَ لاهُونَ، و الغافِلونَ نِیامٌ، اشهَدُوا أنّی قد غَفَرتُ لَهُ.
میزان الحکمه،ج۶ ،ج ۳۳۸،حدیث ۱۰۹۰۰.
