پیامدهای شهوت پرستی در کلام امیر مؤمنان علی علیه السلام
حضرت امام علی(ع):
هوس انسان را کور و کر میکند و عاقبت را تباه.
إنَّکَ إن أطَعتَ هَواکَ أصَمَّکَ و أعماکَ ، و أفسَدَ مُنقَلَبَکَ و أرداکَ .
غررالحکم،ح۳۸۰۷
پیامدهای شهوت پرستی در کلام امیر مؤمنان علی علیهالسلام:
۱- امیر مؤمنان علی علیهالسلام میفرمایند: «اهجروا الشهوات فانها تقودکم الی رکوب الذنوب و التهجم علی السیئات، از شهوات سرکش بپرهیزید که شما را به ارتکاب انواع گناهان و هجوم بر معاصی میکشاند.»[۱]
۲- این مساله گاهی به قدری شدید میشود که به کلی دین انسان را بر باد میدهد، چنان که در حدیث دیگری میفرمایند: «طاعه الشهوه تفسد الدین، فرمانبرداری ازشهوات نفسانی، دین انسان را فاسد میکند.»[۲]
۳- آن حضرت در تعبیر دیگری میفرمایند: «طاعه الهوی تفسد العقل، هوا پرستی عقل انسان را فاسد میکند.»[۳]
۴- در جای دیگر میفرمایند: «الجاهل عبد شهوته، انسان نادان بنده شهوت خویش است»[۴]، یعنی، انسان جاهل مثل برده خوار و ذلیلی است که در برابر شهوت خویش، هیچ اختیاری از خود ندارد.
۵- در تعبیر دیگر میفرمایند: «عبد الشهوه اسیر لا ینفک اسره، برده شهوت چنان اسیر است که هرگزروی آزادی را نخواهد دید.»[۵]
۶- آن حضرت علیهالسلام در این که سرانجام «شهوت پرستی»، رسوایی است، میفرمایند: «حلاوه الشهوه ینغصها عار الفضیحه، شیرینی شهوت را ننگ رسوایی از میان میبرد.»[۶]
۷- در تعبیر دیگری، شهوت پرستی را کلید انواع شرها میدانند: «سبب الشر غلبه الشهوه[۷] سبب شر، غلبه شهوت است.»
با توجه به این که «الشر» با الف و لام جنس و به صورت مطلق ذکر شده است، معنای عموم را میرساند که این امر بیانگر آن است که «شهوت پرستی»، سرچشمه تمام شرها وبدبختی هاست.
۸- در جای دیگر ضمن اشاره به این نکته که غلبه هوا و هوس، سبب بسته شدن راههای سعادت بشری شده و او را در گمراهی نگاه میدارد، میفرمایند: «کیف یستطیع الهدی من یغلبها الهوی، چگونه میتواند انسان به هدایت برسد، در حالی که هوای نفس براو غالب گردیده است.»[۸]
۹- آن حضرت در سخن دیگری، غلبه شهوات را باعث تضعیف شخصیت انسان میدانند: «من زادت شهوته قلت مروته، کسی که شهوات او فزونی یابد، شخصیت انسانی او کم میشود.»[۹]
۱۰- در بیان دیگری به این حقیقت اشاره میکند که راه بهشت، راه «شهوت پرستان» نیست: «من اشتاق الی الجنه سلا عن الشهوات، کسی که مشتاق بهشت باشد بایدشهوت پرستی را فراموش کند»[۱۰]
۱۱- در جای دیگر این نکته را گوشزد میکند که حکمت و آگاهی با شهوت پرستی سازگار نیست: «لا تسکن الحکمه قلبا مع شهوه، حکمت و دانش در قلبی که جای شهوت پرستی است، ساکن نمیشود.»[۱۱]
[۱]. غرر الحکم، حدیث ۲۵۰۵.
[۲]. شرح غرر الحکم، حدیث ۵۹۸۵
[۳]. همان، حدیث ۵۹۸۳
[۴]. غرر الحکم، حدیث ۴۴۹
[۵]. غرر الحکم، حدیث ۶۳۰۰
[۶]. غرر الحکم، حدیث ۴۸۸۵
[۷]. شرح غرر الحکم، حدیث ۵۵۳۳
[۸]. همان، حدیث ۷۰۰۱، ص ۵۶۶ غرر الحکم.
[۹]. همان، حدیث ۸۰۲۲
[۱۰]. همان، حدیث ۸۵۹۱
[۱۱]. همان، حدیث ۱۰۹۱۵
منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه
عالی