دنیا سایهای است نابودشدنی
یکی از عوامل اصلی غرق شدن انسانها در لجنزار گناه محبت به دنیاست، که اگر این محبت نبود بسیاری از مفاسد و جرائم اتفاق نمیافتاد، حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در خطبه ۸۲ نهج البلاغه ضمن تشبیه بسیار زیبایی میفرمایند: دنیا نوری است در حال غروب کردن، سایهای است نابود شدنی و ستونی است در حال خراب شدن.
سفارش میکنم شما بندگان خدا را به تقوای الهی که برای بیداری شما مثلهای پندآموز آورده و سرآمد زندگانی شما را معین فرمود و لباسهای رنگارنگ بر شما پوشانده و زندگی پر وسعت به شما بخشید و با حسابگری دقیق خود بر شما مسلط است.
در برابر کارهای نیکو، به شما پاداش میدهد و با نعمتهای گسترده و بخششهای بی حساب شما را گرامی داشته است و با اعزام پیامبران و دستورات روشن از مخالفت با فرمانش شما را برحذر داشته است تعداد شما را میداند و چند روزی جهت آزمایش و عبرت برای شما مقرر داشته که در این دنیا آزمایش میشوید و برابر اعمال خود محاسبه میشوید دنیا منظرهای دلفریب و سرانجامی خطرناک دارد فریبنده و زیباست اما دوامی ندارد، نوری است در حال غروب کردن، سایهای است نابود شدنی، ستونی است در حال خراب شدن، آن هنگام که نفرت دارندگان به آن دل بستند و بیگانگان به آن اطمینان کردند، چونان اسب چموش پاها را بلند کرده سوار را بر زمین میکوبد و با دامهای خود آنها را گرفتار میکند و تیرهای خود را سوی آنان پرتاپ میکند، طناب مرگ به گردن انسان میافکند، به سوی گور تنگ و جایگاه وحشتناک میکشاند تا در قبر محل زندگی خویش بهشت یا دوزخ را بنگرد و پاداش اعمال خود را مشاهده کند.
خطبه ۸۲ (خطبه غرا)