شخصی از سرمایهداران مدینه خانه بسیار مجللی ساخت و از امام حسین علیه السلام دعوت کرد تا از نزدیک خانه او را تماشا کرده و برای او دعا کند، وقتی امام وارد آن خانه بسیار وسیع و اشرافی شد اظهار داشت: خانه خویش – آخرت – را ویران کردی و خانه دیگران را – دنیا – آباد ساختی، اهل روی زمین تو را گرامی خواهند داشت، اما اهل آسمان دشمنت خواهند بود.
ترجمه ای دیگر:
مردى به امام حسین علیه السلام گفت: خانهاى ساختهام که دوست دارم به آن، وارد شوى و خدا را بخوانى (دعا کنى).
امام علیه السلام به آن، وارد شد و بدان نگریست و سپس فرمود: «خانه خود را ویران و خانه غیرِ خود را آباد کردى. آن که در زمین بود (شیطان)، تو را فریفت و آن که در آسمان بود (خدا)، از تو متنفّر شد».
امام علیه السلام به آن، وارد شد و بدان نگریست و سپس فرمود: «خانه خود را ویران و خانه غیرِ خود را آباد کردى. آن که در زمین بود (شیطان)، تو را فریفت و آن که در آسمان بود (خدا)، از تو متنفّر شد».
قالَ رَجُلٌ لِلحُسَینِ علیه السلام: بَنَیتُ دارا احِبُّ أن تَدخُلَها وتَدعُوَ اللّهَ. فَدَخَلَها فَنَظَرَ إلَیها، ثُمَّ قالَ: أخرَبتَ دارَکَ، وعَمَرتَ دارَ غَیرِکَ، غَرَّکَ مَن فِی الأَرضِ ومَقَتَکَ مَن فِی السَّماء.
منبع:
دانش نامه امام حسین (ع) بر پایه قرآن و حدیث، ج۱۴، ص: ۲۷۴
