الامن من مکر الله یا ایمن دانستن خود از مکر خدا

در این دسته درباره گناه اعتقادی الامن من مکر الله یا ایمن دانستن خود از خدا و مسائل پیرامون آن بحث می‌کنیم. این گناه اعتقادی یک صفت رذیله متعلق به قوه غضبیه و نوعی افراط در رجا و امیدواری به خداوند متعال است و مبتلایان به آن داخل در گروه فریب‌خوردگان و مغرورین به خداوند متعال هستند.

الامن من مکر الله یا ایمن دانستن خود از خدا، در روایات و دعاها و رفتار عملی اولیای دین بسیار موردتوجه بوده است به‌طوری‌که در روایات جزء گناهان کبیره شمرده شده است.

روایت شده است که شخصی از حضرت امیر علیه‌السلام پرسید: اکبرالکبائر کدامند؟ آن حضرت فرمود: «الْامْنُ مِنْ مَکرِ اللَّهِ وَ الْا یاسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»^{(کنزالعمال: 4325.)}

این گناه در آیه شریفه ذیل معرفی شده است:

«أَفَأَمِنُوا مَکرَاللَّهِ فَلا یأْمَنُ مَکرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ؛ آیا آن‌ها از مکر الهی غافل‌اند؟ درحالی‌که جز زیانکاران کسی از مکر الهی غافل نخواهد بود.»^{(اعراف: 99)}

مکر به معنای این است که شخصی دیگری را غافل‌گیر کرده و به او آسیبی برساند و نوعی پنهانی بودن در این نیرنگ و غافلگیری در معنای اصلی آن نهفته است. همان‌طور که خدای متعال در قرآن، مکر خود را به‌گونه‌ای می‌داند که انسان‌ها آن را حس نمی‌کنند.[1] بنابراین مکر خدا، نهانی‌تر و نامحسوس‌تر از مکر غیر او خواهد بود.

امن از مکر خداوند به معنی ایمن بودن از سلب عطایای الهی توسط خدای متعال است. به این معنی که آدمی از عذاب الهی و امتحانات او ایمن نشیند و از عظمت و جلال او واهمه نداشته و در دل اندیشه مؤاخذه او را نداشته باشد.

[1]. سوره نمل: 50: وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ؛ و (آن نه گروه مفسد) دست به تدبير بزرگى زدند و ما نيز به تدبير بزرگى دست زديم، ولى آنها نمى‌فهميدند.