گناهان گوش

در موضوع گناهان گوش به گناهانی که از گوش صادر می‌شود پرداخته می‌شود ازجمله گوش کردن به غیبت، گوش کردن به سخنان زشت و رکیک، گوش کردن به سخنان دروغ‌گویان، گوش کردن به سخن مسخره کنندگان دین و آیات خدا،  گوش کردن به صدای نامحرم با قصد لذت یا با ترس افتادن در گناه، گوش کردن به موسیقی حرام و… تحت این موضوع قرار می‌گیرند.

خداوند سمیع درباره مسئولیت گوش و چشم و قلب می فرمایند:

«وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا؛از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند.  ^{(اسراء: 36)}

دریکی از فرازهای خطبه شعبانیه حضرت رسول‌الله صلی الله علیه و آله درباره ماه مبارک رمضان آمده است که: «عَمَّا لَا یَحِلُّ الِاسْتِمَاعُ إِلَیْهِ أَسْمَاعَکُمْ؛ گوش‌هایتان را حفظ کنید از شنیدن صداهایی که بر شما شنیدنش حلال نیست»؛^{( کتاب اقبال الاعمال، جلد 1 صفحه 2)}

حضرت امام سجاد علیه‌السلام درباره وظائف گوش؛ در رساله حقوق^{( تحف العقول، ص 257.)} چنین می‌فرمایند: «و اما حقّ سمع فتنزیهه عن أن لاتجعله طریقاً الی قلبک»؛حق گوش تو، بر تو آن است که مراقب باشی او را طریق به‌سوی قلبت قرار ندهی( چون هر چیزی که بخواهد بر دل وارد بشود از طریق گوش است.) «الّا لِفوهة کریمة تحدث فی قلبک خیراً او تکسب خُلقاً کریماً»؛ مگر برای یک مطلب مهم کریمانه‌ای، یا کسب خلق نیکو که سبب ایجاد خیر در قلبت می‌شود. «فإنّه باب الکلام إلی القلب»؛ چون گوش تو درِ ورودی کلام به‌سوی قلب توست. (چون قسمت عمده ادراک‌های ما از طریق گوش است، که به دل می‌رسد) «یُؤَدّی الیه ضروب المعانی علی ما فیها من خیر أو شر و لاقوة الّا باللَّه» زیرا گوش تو دری است که انواع معانی؛ خوب یا بد، خیر یا شر به آن می‌رسد و از طریق آن به دل تو عبور می‌کند و وارد می‌شود.