اخلاص

بسم الله الرحمن الرحیم
اخلاص در لغت یعنی خالص كردن، پاك گردانیدن و سالم گشتن از آمیختگی است اما اصطلاح دین به دو معنا آمده است؛
کاربرد اول
معنای قالب آن یعنی پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل تنها برای خدا. به عبارت دیگر یعنی مکلّف در عمل عبادی خود جز قصد قربت و عبودیّت برای پروردگار، هیچ انگیزۀ دیگری نداشته باشد.
کاربرد دوم
مراد از آن امر اعتقادی است، یعنی اینكه بنده، خدای خویش را از صفاتی كه شایسته مقام خداوندی نیست، خالص و منزه بداند.

اخلاص در قرآن
واژه اخلاص در قرآن به كار نرفته، ولی مشتقات آن ۳۱ بار در قرآن آمده است كه با صراحت موضوع اخلاص را مطرح می كند. و از مخلَصین و مخلِصین سخن گفته شده است که مخلَصین (با فتحه لام) آنانی هستند که از ابتدای آفرینش به دلیل صفای باطن، ادراكات درست، سلامت روان و قلب های سلیم دارای ویژگی اخلاصند و آنچه دیگران با جهاد و مبارزه با نفس به دست می آورند آنان همان را بلكه بالاتر از آن را از ابتدا با عنایت حق تعالی دارا بوده اند. و مخلِصین (با کسره لام) کسانی هستند که درحال خودسازی و خالص نمودن دین از ناخالصی هستند