اشاعه فحشاء

اشاعۀ فحشا حرام و از گناهان کبیره است. در قرآن کریم، دوست‌داران اشاعۀ فحشاء در میان مؤمنان به عذاب دردناک الهی تهدید شده‌اند.
اشاعه در لغت به معنای فاش کردن، رواج دادن، گسترش دادن و تقویت نمودن است؛ و منظور از فحشاء، افعال یا گفتاری است که زشتی آن‌ها بزرگ و آشکار است. در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت که در شرع دارای حدّ معیّن است و هر گناه کبیره، معانی مختلفی است که برای فحشا بیان‌شده است؛ امّا این واژه بیشتر، در مورد زنا، لواط و مانند آن به کار می‌رود.
اشاعه فحشاء در اصطلاح، به هرگونه گفتار و کرداری که موجب ترویج و یا کمک به انتشار گناهان کبیره در بین مؤمنین شود هرچند که در برخی موارد قصد انتشار در کار نبوده اما نتیجه‌ای که می‌دهد همان باشد.
اشاعۀ فحشا به‌وسیلۀ قول در اموری مانند زنا یا لواط درصورتی‌که قذف محسوب شود، موجب ثبوت حدّ قذف است.

از اشکال مختلف اشاعه فحشاء به موارد ذیل می توان اشاره کرد:
ذکر این نکته نیز لازم است که «اشاعه فحشاء» اشکال مختلفى دارد:
گاه، به این مى شود که: دروغ و تهمتى را دامن بزند و براى این و آن بازگو کند.
گاه، به این است: مراکزى که موجب فساد و نشر فحشاء است به وجود آورد.
گاه، به این است: گناهانی را که مرتکب شده برای دیگران بازگو کند و قبح گناه را بریزد.

گاه، به این است که: وسایل معصیت در اختیار مردم بگذارد و یا آنها را به گناه تشویق کند.
بالاخره گاه، به این حاصل مى شود که: پرده حیا را بدرد و مرتکب گناه در ملاء عام شود.