شوخی و گفتگوی بی مورد با نامحرم

در این دسته درباره شوخی و گفتگوی بی‌مورد و هوس‌انگیز با نامحرم بحث می‌شود که یکی از گناهان زبان است و در روایات به زنای زبان تعبیر شده است.

دین مبین اسلام برای برداشتن موانع کوچک و بزرگی که در مسیر سعادت و هدایت انسان قرار دارد راه‌های مختلف و مطابق با فطرت آدمی دارد ازاین‌رو هرگونه رابطه‌ای که زمینه انحراف انسان را فراهم آورد و یا حتی خللی به عفت عمومی وارد سازد را ممنوع دانسته و تحریم می‌نماید. ازجمله این روابط گفت‌وگوی غیرضروری و شوخی کردن با نامحرم است کـه می‌تواند مـقدمه بـرخی از گناهان دیگر باشد و اسلام نیز به همین دلیل این ارتباط را از ابتدا تحریم کرده و در برخی موارد عذاب الهی را نتیجه این‌گونه اعمال می‌داند.

دراین‌باره از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که فرمودند: «مَنْ صَافَحَ امْرَأَهً حَرَاماً جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مَغْلُولًا ثُمَّ یُؤْمَرُ بِهِ إِلَی النَّارِ وَ مَنْ فَاکَهَ امْرَأَهً لَا یَمْلِکُهَا حُبِسَ بِکُلِّ کَلِمَهٍ کَلَّمَهَا فِی الدُّنْیَا أَلْفَ عَامٍ فِی النَّار؛ هر کس با یک زن نامحرم دست بدهد، روز قیامت در غل و زنجیر بـه مـحشر وارد می‌شود و خداوند دستور می‌دهد که او را به آتـش جـهنم بـیفکنند و هر کس با یک زن نامحرم شوخی کـند (و بـا سخنان خنده‌دار و شهوت‌آمیز با او گفت‌وگوی نماید)، در مقابل هر کلمه حرامی کـه بـه او گفته است، هزار سال حـبس خـواهد شد.» ^{(ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 283)}