گناهان اعتقادی

در این دسته درباره انواع گناهان اعتقادی بحث می شود. گناه اعنقادی گناهی است جوانحی که موضوعش امور اعتقادی و ایمانی است. مثل شرک، بدعت، کفر و الحاد ،ارتداد ،ریا ،الامن من مکر الله یا ایمن دانستن خود از خدا ،دشمنی با اهل بیت علیهم السلام ، وهن دین و هتک حرمت مقدسات ،یأس و ناامیدی از رحمت خدا ، سحر، جادو، کهانت و خرافات و تعرب بعدالهجره و…

تا جایی که تحقیق کردیم، در روایات عنوانی به نام گناه اعتقادی نداریم. فقط برخی از علمای اخلاق گناه را به عملی و اعتقادی تقسیم کرده اند. مثلا در یکی از از توصیه های معروف حضرت آیت الله بهجت است. ایشان می فرمایند:

«کوچک و بزرگ باید بدانیم راه یگانه برای سعادت دنیا و آخرت، بندگی، خدای بزرگ است و بندگی در ترک معصیت است؛ در اعتقادیات و عملیات.»[1]

ترک معصیت در اعتقاد، عمل باطنی است و ترک معصیت در عمل، مربوط به جوارح (اعضای بدن).

مرحوم حضرت آیت الله بهجت – رحمه الله علیه – در توصیه ای می فرماید:

کسی که به خالق و مخلوق، معتقد باشد و با انبیا و اوصیا مرتبط و معقتد باشد و توسل اعتقادی به آن ها داشته باشد و مطابق دستور آن ها حرکت و سکون نماید و در عبادات، «قلب» را از غیر خدا خالی نماید و فارق القلب، نماز را – که همه چیز تابع آن است – انجام دهد و در مشکوک ها تابع امام عصر باشد و هر که را امام، مخالف خود می داند، با او مخالف باشد و… (چنین فردی) هیچ کمالی را فاقد نخواهد بود و هیچ وزر و بالی را واجد نخواهد بود. [2]

1] . بهجة القلوب، ویژه نامه اربعین رحلت حضرت آیه الله بهجت، مؤسسة البهجة، ص 39.

[2] . بهجة القلوب، ویژه نامه اربعین رحلت حضرت آیه الله بهجت، ص 34.